Aktywność służb "Archeo".

[cirrostrato]

Jakiegoś Herkulesa z dobrym kineskopem bym chyba znalazł na strychu, kart do niego też kilka ale to już chyba jakieś nowsze bo malusie.....

[Locutus]

"Szał MFM'ów" nadal trwa, tym razem kontroler

35lat..

[Marek7HBV]

Albo taki COMPAQ

. Jeszcze dwa lata i skończy trzydziestkę. łatwy w demontarzu

,ale bez ,,serwisówki,, nic nie można zrobić . Procesor

[Locutus]

Albo taki COMPAQ

Pamiętam je - przez moment 'hit sprzedażowy' dla tych o zasobniejszym potrfelu.
Nie pamiętam tylko aby maiły taki fajny procesor...

Osobiście nie lubiłem Compaq'ów ze wzgledu na ślamazarny BIOS.
BIOS w którym niewiele dało się ustawić a na dodatek, program konfiguracyjny był 'zewnętrzny' a nie w EPROMI'e...

[Marek7HBV]

Trzeba zakończyć sezon, bo coraz zimniej w ,,wykopie,, . Ale na zakończenie sezonu jeszcze taka perełka.

LAPTOP REIN 420SLC Podobno modernizowany

Ale żadnego śladu tejże nie zostawiono

Nawet pamięci odrobinę nie dołożono, aby te 640 na otarcie łez

Oczywiście gwarancji też już nie ma

[Locutus]

Potencjalnie 80B kodu/danych z przeszłości
Czy ktoś miał do czynienia z czytnikiem takich kart ?

[Arctic]

Potencjalnie 80B kodu/danych z przeszłości
Czy ktoś miał do czynienia z czytnikiem takich kart ?

IMG_7323.jpg

Na pierwszym roku studiów na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej w roku 1984 miałem zajęcia z programowania w języku FORTRAN. Kolejne linie programu zapisywane były na takich właśnie kartach - jedna linia to jedna karta.
Używaliśmy starych elektromechanicznych urządzeń które miały klawiaturę maszyny do pisania i podobnie działały czyli każde uderzenie w klawisz to dany znak wydrukowany u góry karty i zakodowany w postaci otworków. Jakakolwiek pomyłka to karta od razu do wyrzucenia. Później miałem kontakt z maszyną gdzie linię wpisaną na klawiaturze widziało się najpierw na małym wyświetlaczu LED świecącym na czerwono jak w starych kalkulatorach a potem włączało wydruk i dziurkowanie.
Program "wydziurkowany" na kartach należało potem wczytać do jakiejś ODRY lub czegoś podobnego innym elektromechanicznym urządzeniem kładąc do niego karty ustawione we właściwej kolejności. Funkcjonowało to trochę jak liczarka banknotów.

[staszeks]

Potencjalnie 80B kodu/danych z przeszłości
Czy ktoś miał do czynienia z czytnikiem takich kart ?

IMG_7323.jpg

a i owszem.
Upierdliwe było regulowanie noża zabierajęcego kartę z całego pliku, tak aby na pewno zabrał i tylko jedną.

[staszeks]

karty perforowane. podstawowy chyba sposób wprowadzania danych.
W ośrodkach obliczeniowych proses dwustopniowy.
Najpierw jedna osoba perforuje karty, a następnie inna sprawdze.
Stosowane tez były w tem celu różne maszyny czyli dziurkarka i sprawdzarka.
Przy czym maszyny było trudno od sienie odróznić (mówimy o maszynach Soemtron bo z takimi się spotykałem choć widziałem i ICL)
Później zastąpione to zostało przez "minikomputery" jak nasz MERA9150 gdzie dany były wprowadzane na dysk twardy i następnie przegrywane na taśmy magnetyczne. Orchitektura logiczna tego ostatniego była identyczna jak architektura mikrokomputera "SeeCheck"
Chyba (z podkresleniem chyba) nasza Mera była budowana na licencji tego drugiego.
Jako ciekawostkę należy powiedzieć, ze oryginalna płyta procesora SeeCheck-a była wyposażona w jedną czterobitową jednostkę ALU i szesnastobitowe słowo na jakim toto operowało było "obrabiane w czterech obrotach". Kompatybilna płyta MERY już miała cztery ALU.
SeeCheck oprócz tego na swojej płycie procesora stosował "iloczyny na drucie". Jakież to było paskudne w lokalzacji uszkodzenia jażeli nie miało się analizatora stanów. Na szczęście z taki problemem musielismy zmierzyć się tylko raz ponieważ odkupilismy płytę od kogoś z góry wiedząc, że jest uszkodzona.

[mak222]

Potencjalnie 80B kodu/danych z przeszłości
Czy ktoś miał do czynienia z czytnikiem takich kart ?

IMG_7323.jpg

Ja miałem, na studiach (informatyka) i potem w pracy, dopóki nie doczekaliśmy terminali. Masz jakieś konkretne pytania czy tak ogólnie z ciekawości?

... . Jakakolwiek pomyłka to karta od razu do wyrzucenia. Później miałem kontakt z maszyną gdzie linię wpisaną na klawiaturze widziało się najpierw na małym wyświetlaczu LED świecącym na czerwono jak w starych kalkulatorach a potem włączało wydruk i dziurkowanie.

Nie doceniasz pomysłowości studentów Na uczelni do dziurkarek były ciągłe kolejki, więc proste błędy poprawiało się taśmą klejącą i żyletką. (zaklejając zbędną dziurkę lub wycinając nową żyletką). Działało !!!

[mak222]

Przy czym maszyny było trudno od sienie odróznić (mówimy o maszynach Soemtron bo z takimi się spotykałem choć widziałem i ICL)

Jeszcze były Aritmy, wydaje mi się że produkt ówczesnej Czechosłowacji.

[mak222]

Coś takiego.

[Locutus]

Witam.
Dziękuję Kolegom za odpowiedzi.

Ja miałem, na studiach (informatyka) i potem w pracy, dopóki nie doczekaliśmy terminali. Masz jakieś konkretne pytania czy tak ogólnie z ciekawości?

Pytałem z ciekawości (nigdy nie miałem okazji nawet dotknać), ale interesują mnie szczegóły techniczne, na które już jest kilka odpowiedzi

Program "wydziurkowany" na kartach należało potem wczytać do jakiejś ODRY lub czegoś podobnego innym elektromechanicznym urządzeniem kładąc do niego karty ustawione we właściwej kolejności. Funkcjonowało to trochę jak liczarka banknotów.

a i owszem.
Upierdliwe było regulowanie noża zabierajęcego kartę z całego pliku, tak aby na pewno zabrał i tylko jedną.

Czyli wrzucamy 'kupkę' a karty są 'zabierane' do odczytu od dołu.
A jak wyglądał sam odczyt ?
Czy była to matryca z fotoelementami "czytająca od razu całą kartę" czy karta była jakoś przemieszczana nad elementem odczytującym sekwencyjnie bajt po bajcie ?

[staszeks]

nie, była tylko "linijka" z ilością fotodiodek równa ilosci (12) możliwych dziurek w kolumnie i kolumny były wczytuwane kolejno w trakcie przesuwania karty.
Wikipedia pokazuje zdjecie dziurkarki i skany kart; https://pl.wikipedia.org/wiki/Karta_dziurkowana
Do wczytywania u nas służył (o ile pamięć nie nzawodzi) czytnik kart CT305.
Nawiasrm mówiąc była równiez możliwiść wczytywania i wypuszczania danych na tasmie perforowanej (CDT 305)
Tak nawiasem mówiąc podpatrujac ideę u kogoś innego zrobilismy własne rozwiązanie wykorzystują ten ostatni jako sterownik czeskiego plotera
(nazywaliśmy go DIGIGRAF) stołowego formatyu A0. (Drobne przeróbki, w tym isostat wyłączajacy mechanizm dziurkowania i zamiast na machanizm dziurkowania przekazujacy dane do kabla, którym podpiety był ploter. (Dodatkowa karta).

[staszeks]

Ciekawym było rozwiazanie sposobu dziurkowania.
"Noże" dziurkarki były napędzane przez wałek z mimośrodem.
(elektromagnes musiałby być spory aby przedziurkowac kartę)
w miejsu gdzie miała być dziurka wsuwany był element niwelujacy szczelinę między mimosrodem i nożem wymuszajac w ten sposób ruch noża.
Tak więc cała siła potrzebna nożowi do przedziurkowania karty pochodziła od jednego silnika. ( Być może inne firmy miały inne rozwiazania ale tych nie znam)
P.S.
Dokładiej w czasie gdy pod nożem było miejsce w którym na karcie miała być dziurka wsuwany był......