Caly czas sie zastanawiam dlaczego te oscylacje sie pojawiaja... Czy pamietasz moze, jak duzy byl kondensator za mostkiem a przed stabilizatorem? Byc moze te oscylacje pojawialy sie jak tranzystor BC556 (lub ten 2n2907) sie zalaczal powyzej tych 1V7-1V9DC i wtedy stabilizator ciagnal wiekszy prad? Duzy kondensator jeszcze byl nie naladowany wiec 100Hz oscylacje pojawialy sie 'prosto z prostownika' ktory w gorkach doladowywal kondensator powodujac te 'zeby'? Tak tylko teoretyzujeJurek O pisze: ↑pt, 22 października 2021, 08:32 Rozwiązanie podane wyżej zasilacza z powolnym narastaniem napięcia nie do końca sprawdza się w naszych aplikacjach.
Stabilizator w tym układzie jak już Romek napisał startuje od około 1,7 - 1,9 V. Więc na starcie mamy co prawda małe napięcie lecz dopóki nie zadziała wewnętrzne zabezpieczenie przeciążeniowe scalonego stabilizatora zimny grzejnik lampy (lamp) w pierwszym momencie otrzymuje potężny udar prądu.
U mnie niestety na jakis wiekszy uklad zdecydowanie braknie miejsca wiec uklad proponowany przez Romka i tak chyba bedzie lepszy niz to, co jest obecnie, czyli 'goly' stabilizator.
jako że taki impulsowy, teoretycznie bezstratny stabilizator mocy żarzenia wykonałem na potrzeby zasilania miniaturowych żarówek halogenowych z rowerowego dynama. Tyle że one są o wiele bardziej wrażliwe na przeżarzenie niż lampy elektronowe, zaś wahania napięcia zasilającego są w tych warunkach kolosalne. Tylko komu potrzebna jest dziś stabilizacja mocy żarówek halogenowych skoro białe LEDy obecnie biją je wydajnością na głowę?
mnie dodatkowo w tym przekonaniu. Ponieważ jednak przez Forum przewijają się coraz to nowe propozycje rozwiązania tego zagadnienia - zaproponowałem niekonwencjonalne podejście do niego. Jak propozycja spotka się z odzewem (czemu jednak twoje hejtowanie zdecydowanie nie sprzyja) - chętnie popilotuję temat.
Rozwiązania oparte na mikroprocesorach - wykluczone! 
Zmierzyłem natomiast oporność zimnych włókien dwóch nowych lamp 6P14P-EW (NOS-ów) i okazało się, że w jednej z nich w temperaturze 21,5°C rezystancja grzejnika wyniosła 3,585 Ω, a w drugiej 3,566 Ω, co przy połączeniu równoległym dało około 1,8 Ω. By na takiej rezystancji otrzymać prąd rozruchowy większy od 10 A, trzeba byłoby do lamp doprowadzić aż 17,8 V. Przy napięciu 6,300 V i po dwuminutowym rozgrzewaniu, prąd pierwszej z nich wynosił 797 mA, co świadczy, że rezystancja gorącego włókna osiągnęła 7,905 Ω, a drugiej 792 mA, co wskazuje na rezystancję grzejnika równą 7,955 Ω. Gdyby na grzejnikach tych lamp napięcie zaczęło narastać od 1,9 V, maksymalne prądy przy starcie wyniosłyby ok. 0,53 A i powoli rosły do ok. 0,8 A. W sytuacji, w której na zimne grzejniki od razu podałoby się 6,3 V, początkowy prąd żarzenia obu lamp wyniósłby ok. 3,5 A, stopniowo obniżając się do ok. 1,6 A. Zmiana oporności grzejników dla zimnych i rozgrzanych lamp 6P14P-EW (2,205x oraz 2,231x) świadczy, że nie zostały one wykonane z czystego wolframu (wolfram ma wyższy współczynnik temperaturowy rezystancji), a ze stopu wolframu z molibdenem, trudno powiedzieć w jakich proporcjach (do produkcji grzejników lamp różne firmy stosowały czysty wolfram, stop wolframu z molibdenem /zawierający od 20 do 51% wolframu/, a w latach 20. zeszłego stulecia produkowane były nawet grzejniki wykonane z węgla /grafitu/, które miały ujemny temperaturowy współczynnik rezystancji). Przyjrzałem się bliżej przedstawionym przez Ciebie wykresom i nie mam już wątpliwości, że wspomniane przez Ciebie "oscylacje" przeciążonego stabilizatora, były tak naprawdę tętnieniami sieciowymi, których częstotliwość wynosiła 100 Hz.