Witam.
Thereminator pisze:Przeciwsobny dławik, o ile pamiętam był wcześniej opisany u Cykina lub Malinina, zmieniłbym więc adresata pretensji...
Tak przypadkowo dzisiaj natrafiłem na ten wątek i powiem Ci, że nie dziwię się Piotrowi. Mnie też ręce opadają i podnosi się ciśnienie jak już przez prawie 10 lat czytam ciągle te same bzdury. Opisywane tu zagadnienia wydają się na tyle proste, że pasjonatom lamp nie powinny sprawić większych problemów z opanowaniem. Najdziwniejsze jest to, że przekonanie się jaka jest skuteczność danego rozwiązania często zajmuje nie więcej niż 10 minut, a nikomu się nie chce sprawdzić... Woli teoretyzować. Wile lat temu opisywałem "skuteczność" dławika anodowego, wykonanego z transformatora sieciowego. Nie chce mi się wprost wierzyć, że ktoś może jeszcze wspominać o tym absurdalnym układzie i nadal on może "wisieć" w internecie:
http://www.mif.pg.gda.pl/homepages/tom/ ... 20sieciowe
Tak jak wspominałem by się przekonać, że to "knot", choć jak twierdzisz chwalił ten układ sam Cykin lub Malin, można przeprowadzić szybki test (10 minut pracy..)
W eksperymencie wykorzystałem tym razem transformator sieciowy TS40/78 oraz trzy dobrej jakości kondensatory elektrolityczne 68 uF/400 V, a także mostek prostowniczy, rezystor 3,3 oma i dwa rezystory 47 omów. Transformator przy poprawnie szeregowo połączonych sekcjach uzwojenia pierwotnego wykazywał indukcyjność ok. 16 H (każda z połówek miała około 4,5 H; pomiar mostkiem MT4090 przy f=100 Hz). Przy połączeniu uzwojeń "przeciwsobnie" indukcyjność całości spadała do 194 mH. Oporność każdego z uzwojeń to ok. 46 omów. Pierwszy z mierników ze zdjęć poniżej pokazuje prąd pobierany z filtru (przyjąłem sobie wartość 100 mA, jak mniej więcej dwie lampy EL84, czyli wzmacniacz SE stereo z lampami w klasie A). Drugi miernik pokazuje napięcie stałe na obciążeniu, trzeci wartość tętnień.
Dla "magicznego" dławika tak to wyglądało:
Zmieniłem "dławik" na dwa rezystory o oporności 47 omów, czyli takiej jak rezystancje sekcji uzwojenia pierwotnego testowanego transformatora. O dziwno tętnienia w tym układzie w stosunku do poprzedniego spadły o ok. jedną trzecią, co oznaczało, że skuteczność badanego "dławika" jest mniejsza niż zwykłych rezystorów
Najwyraźniej "dławik" transformował tętnienia z pierwszego kondensatora na ostatni...
Następnie przyszło mi do głowy by zastosować transformator jako dławik używając jednej sekcji uzwojenia pierwotnego, zupełnie nie przejmując się prądem podmagnesowującym rdzeń (bez szczeliny; wiadomo, że nasyci się dopiero przy odpowiednio wysokim prądzie). Przed dławikiem znajdował się jeden kondensator 68 uF, za nim dwa połączone równolegle. Uzyskałem jeszcze lepszy wynik niż przy stosowaniu rezystorów. Ciekawe, prawda?
Pozdrawiam,
Romek
α β Σ Φ Ω μ π °C ± √ ² < ≤ ≥ > ^ Δ − ∞ α β γ ρ . . . .
Painlust Ktoś (już nie pamiętam kto) wymyślił to niezbyt szczęśliwe określenie "obszar zabroniony" na połączenia na PCB między mostkiem, a pierwszym elektrolitem filtru nie bez powodu --- warto się jednak zastanowić jaki to powód. Jak zapewne wiesz, kondensator ładuje się tylko w szczytach "wyprostowanej sinusoidy" krótkimi impulsami o dużym natężeniu. Jaki stąd wniosek? Ano taki, że dołączanie doprowadzeń do kolejnych stopni filtru (albo zasilania czegoś) pomiędzy kondensatorem a mostkiem nie jest dobrym pomysłem --- obszar ten jest "zabroniony", bo występują tam silne zakłócenia, a dalsze połączenia należy prowadzić od wyprowadzeń kondensatora. Nie znaczy to wcale, że połączenia mostka z pierwszym kondensatorem muszą za wszelką cenę być jak najkrótsze i najgrubszym możliwym przewodem. Oczywiście nie można tam dać 0,00nic, bo może nie wytrzymać impulsów prądu (wysoki stosunek wartości skutecznej do średniej!), ale można tam spokojnie wstawić rezystor! Tak jest w kilku moich konstrukcjach. (Nie jest to jedna z Rzeczy_o_których_Tomek_Janiszewski_pisze_każdemu_nowemu? 
.
