W broszurach retro spotkacie wzmacniacze, w których nie ma Q1, a sygnał podawany jest bezpośrednio na bazę Q2, podobnie jak i sprzężenie zwrotne. Obecnie można je traktować jedynie jako ciekawostkę, bo co prawda mamy jeden tranzystor mniej, ale kosztem dużo mniejszego wzmocnienia w otwartej pętli i małej rezystancji wejściowej.
Spotkacie też wzmacniacze, w których nie ma tranzystorów sterujących Q3 i Q4, a Q2 jest tranzystorem większej mocy, bo pracuje z dużym prądem spoczynkowym. Wiem, że są tacy, którzy tego typu wzmacniacze zbudowali i sobie chwalą, ale do klasy B zdecydowanie nie polecam tego rozwiązania. Same tranzystory mocy stanowią mocno nieliniowe (zwłaszcza w okolicach zera) i silne obciążenie stopnia wzmocnienia napięciowego, co przekłada się na większe zniekształcenia. Zadziwiająco dobre rezultaty można za to uzyskać w klasie A, ale to nie jest wątek o grzejnikach, a poza tym uważam, że porządna praktyka inżynierska nie polega na rozwiązywaniu problemów poprzez rzucanie w nie prądem spoczynkowym.
Nie będziemy też robić kompensacji termicznej z termistorami, diodami i podobnymi wynalazkami, szkoda tranzystorów mocy.
CDN. W kolejnym odcinku już obliczenia, zaczniemy oczywiście we właściwej kolejności, czyli od stopnia mocy.
? 
