Temat wynikł z wątku "Rozbierane zdjęcia aparatury pomiarowej" - postanowiłem jednak nie zaśmiecać tamtego wątku i utworzyć tutaj nowy jako że jest to DIY, a także nie jest to aparatura pomiarowa
System powstawał w latach 1990/1991 jako próba zbudowania przeze mnie systemu mikroprocesorowego zbudowanego na dostępnych ówcześnie elementach elektronicznych zakupionych na Wolumenie.
Urządzenie składa się z kilku "kart" wpiętych do wspólnej magistrali, przez którą komunikowały się one wzajemnie, tworząc układ mikroprocesorowy którego sercem był dostępny wówczas procesor Z80.
Oto widok ogólny:
Klawiatura kupiona w Bomisie na ul. Okrzei wymagała dorobienia przeze mnie płytki drukowanej, bo od spodu były tylko gołe piny poszczególnych klawiszy - po dwa na każdy klawisz.
Ale i tak wydawało mi się szczytem szczęścia, że w ogóle udało mi się ją kupić
Wtedy części elektroniczne kupowało się w sklepach stacjonarnych, różnego rodzaju Bomisach oraz oczywiście Wolumenie.
Więc jak trafiała się okazja, to się człowiek nie namyślał długo tylko kupował.
Farbą był rozcieńczony czarny lakier nitro. Po wyschnięciu trawione i wykańczane jak to zwykle się płytki robi
System składał się z kilku "kart" - były to:
1. Płytka procesora - razem z jego najbliższym otoczeniem:
2. Płytka pamięci, gdzie mieściły się pamięci RAM oraz EPROM:
3. Płytka klawiatury i sterownik wyświetlacza (na układzie 8279):
Osobną sprawą jest wyświetlacz i jego generator znaków. Na Wolumenie udało mi się kupić lampę (VFD to się dzisiaj na to mówi?), gdzie znaki były tworzone z mozaiki punktów o polu 5x12.
Nie miałem wówczas możliwości zdobycia jej opisu (internet nie istniał jeszcze), więc jedynym sposobem było organoleptyczne sprawdzenie i "zdekodowanie" jej wyprowadzeń.
Łatwo udało się namierzyć wyprowadzenia żarzenia, a po jego zasileniu zacząłem przykładać niskie napięcia (12V) na różne nóżki wyświetlacza i obserwować co się będzie działo. Zaczęły się zapalać różne piksele i tą metodą rozszyfrowałem znaczenie wszystkich nóżek tej lampy:
Ale to była dopiero część pracy, bo żeby wyświetlić jakiś znak należało posiadać generator znaków.
Przystąpiłem więc do jego budowy - wykorzystałem do tego 8 radzieckich pamięci EPROM typu 2716 - na ich wyjściach po podaniu określonego adresu pojawiały się odpowiednie stany logiczne, zapalające właściwe piksele, tak aby powstał żądany znak:
Z przodu mamy drugą płytkę na której umieszczona jest lampa wyświetlacza - razem tworzą "kanapkę" połączoną kilkudziesięcioma przewodami:
cdn.
Doprowadziło to później do pewnej decyzji, o której napiszę na końcu opowieści.
)