Czy wkładka mikrofonowa CB68 jest rozbieralna?

[Atlantis]

W pewnym projekcie, nad którym teraz pracuję mam zamiar wykorzystać pozostałości starego telefonu RWT.
Konieczne jest zastosowanie mikrofonu elektretowego, zamiast standardowej wkładki węglowej. Niestety - po wyjęciu wkładki nie da się poprawnie zmontować słuchawki, gdyż powstają luzy. Zakrzywiona "tuba", zbierająca głos do mikrofonu lata, gdyż normalnie to wkładka utrzymywała ją w miejscu.

Ponieważ mam kilka takich wkładek, pomyślałem o zdemontowaniu jednej i wykorzystaniu jej w roli atrapy/przejściówki, wewnątrz której zainstalowałbym mikrofon elektretowy. Czy istnieje jakiś sposób na demontaż obudowy wkładki tak, aby potem dało się ją złożyć w całość?

[george6]

Niestety , wkładka jest nie rozbieralna....
Możesz co najwyżej odciąć część obudowy z zestykiem i komorą węglową, wymontować oryginalną membranę , a w wolbe miejsce wstawić mikrofon elektretowy z "wypełniaczem" piankowym..
Jeśli ci się nie uda za pierwszym razem, to gdzieś powinienem jeszcze taką wkładkę mieć !!!

[Thereminator]

AVT oferowało kiedyś kit mikrofonu "pastylkowego" na PCB do wstawienia zamiast uszkodzonej węglowej wkładki mikrofonowej w telefonie - AVT 2255.

[Zibi]

http://serwis.avt.pl/manuals/AVT2255.pdf
"Sposób umocowania płytki pozostawiamy już inwencji Czytelników, ponieważ będzie on różny w zależności od typu słuchawki.Godna polecenia wydaje się być metoda polegająca na "upchaniu” wokół płytki kawałków waty, lub, jeszcze lepiej gąbki."
Według mnie jest to sposób niegodny. Proponuję znalezienie pierścieni plastikowych, gumowych (coś z hydrauliki) lub zwinięcie takowych z drutu miedzianego o odpowiedniej średnicy.

[Atlantis]

No i właśnie o to chodzi. O wycięciu krązka z laminatu pomyślałem na samym początku. Dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że potrzebny jest przedmiot o kształcie i gabarytach zbliżonych do oryginalnej wkładki... Właściwie w jaki sposób połączone są dwie częsci jej obudowy? Zgrzewane? Nie dałoby się ich rozdzielić tak, żeby potem można było umocować wewnątrz mikrofon elektretowy a całośc np. zalutować?

[Zibi]

Chyba tylko przez wywinięcie kołnierza:

Myślałem o zastosowaniu czegoś takiego:

[george6]

Typowa średnica wkładki mikrofonowej typu CB 49 , bo taka właśnie jest dedykowana do mikrotelefonu aparatu o który Ci chodzi wynosi 51,3 mm a wymagana grubość to 5,25 mm, po to aby rezonator ( rożek) mikrofonowy trzymał się sztywno w mikrotelefonie...
Wkładka mikrofonowa CB 68 ma średnicę tylko 47,5 mm i przy stosowaniu jej w mikrotelefonie aparatu CB49 zakładany był na nią specjalny plastikowy pierścień, który powiększał jej średnicę.
Proponuję, abyś ze sklejki ( lub innego posiadanego materiału ) o grubości 5 mm wyciął kółko o średnicy 51 mm. W jego środku wytnij ( wywierć ) otwór o średnicy nieco większej niż średnica mikrofonu elektretowego , który po owinięciu twardą gąbką wciśnij mocno w otwór...

[Atlantis]

Proponuję, abyś ze sklejki ( lub innego posiadanego materiału ) o grubości 5 mm wyciął kółko o średnicy 51 mm. W jego środku wytnij ( wywierć ) otwór o średnicy nieco większej niż średnica mikrofonu elektretowego , który po owinięciu twardą gąbką wciśnij mocno w otwór...

Faktycznie to rozwiązanie okazało się być najlepszym. Nie musiałem psuć żadnej oryginalnej wkładki. Krążek wytoczony z drewna, z mikrofonem elektretowym wklejonym w środku pasuje idealnie.

Może pytanie zabrzmi głupio, ale w jaki sposób prawidłowo podłączyć mikrofon pod konkretne urządzenie (w tym wypadku moduł GSM)? To znaczy dobór kondensatora elektrolitycznego sprzęgającego mikrofon w wejściem audio oraz rezystora na linii zasilania jest krytyczny? Dokumentacja urządzenia informuje, że maksymalna amplituda sygnału na wejściu mikrofonowym może wynosić około 750mV.

Poza tym dokumentacja podaje następujące informacje w kontekście wejścia audio:
Impedancja mikrofonu: 700 omów
Wzmocnienie wzmacniacza mikrofonowego: 45-49 dB (wystarczy tranzystor we wzmacniaczu elektretowym?)
Impedancja wejścia mikrofonowego: 10k

Wystarczy po prostu podpiąć mikrofon, czy niezbędne będą dodatkowe obwody dopasowujące?

[Maciek1]

Witaj Atlantisie!

Widzę, że realizujesz coś o czym myślę od roku, ale motywacji brak. Jak rozwiązałeś przystosowanie impulsowego wybieraka do współpracy z urządzeniem gsm (W domyśle starym telefonem???) ?

[Atlantis]

Jak rozwiązałeś przystosowanie impulsowego wybieraka do współpracy z urządzeniem gsm

To akurat najprostsze zagadnienie w całym projekcie. Oczywiście konieczne jest zastosowanie mikrosterownika, który pełniłby funkcję interfejsu pośredniczącego w komunikacji pomiędzy częściami oryginalnego telefonu a współczesną, cyfrową elektroniką. Obsługę tarczy numerowej bardzo łatwo się programuje. Wystarczy w pętlach monitorować stan dwóch linii zwieranych przez styki tarczy do masy. Jedna para styków oznacza aktywną procedurę wybierania jednej cyfry, druga generuje impulsy do zliczania. Potem liczbę zliczonych impulsów trzeba skonwertować do odpowiadającego jej znaku ASCII i zapisać w tablicy. Do tego oczywiście kilka dodatkowych linijek kodu, odpowiadających za zakończenie całej procedury po 4 sekundach bezczynności (nawiązanie połączenia) albo odłożeniu słuchawki (przerwanie procedury).

Gdy projekt uda mi się w pełni zrealizować podzielę się wszystkimi materiałami.

(W domyśle starym telefonem???) ?

Stary telefon to moim zdaniem niezbyt eleganckie rozwiązanie. Dzisiaj za niewielkie pieniądze można kupić fajne moduły GSM, o0bsługujące połączenia głosowe, SMS-y i transmisję danych. Niektóre z nich mają formę małego elementu SMD. Ja używam czegoś takiego, jak na poniższym zdjęciu. W przeciwieństwie do starej komórki można to bardzo fajnie zintegrować z płytką drukowaną.

Moduł komunikuje się ze mikrosterownikiem za pośrednictwem komend AT, wysyłanych przed moduł usart.

Na chwilę obecną muszę poprawić nieco procedurę odbioru komunikatów, bo implementując ją popełniłem drobny błąd, który doprowadzał do sytuacji, kiedy mikrosterownik wysyłał nowe polecenie, gdy jeszcze przychodziły ostatnie znaki odpowiedzi na poprzednie. Doprowadzało to do załamywania się komunikacji. Teraz zastosuję trochę inną filozofię, która wymaga jednak analizowania kilku przychodzących linijek jednocześnie.

Potem będę musiał rozwiązać kilka kwestii sprzętowych. Podłączenie mikrofonu i słuchawki to akurat drobiazg. Muszę zdecydować się na jakieś rozwiązanie zasilania elektromechanicznego dzwonka. Sygnał 25Hz łatwo generuje się mikrosterownikiem. teraz mam dwa wyjścia: albo przewinąć dzwonek i sterować nim przez tranzystory albo zrobić przetwornicę dającą to 60-70V. Potem zastanie do zrobienia układ ładowania akumulatorka 3,6V.

[Atlantis]

Tak swoją drogą czy takie wkładki węglowe można z pozytywnym efektem stosować w konstrukcjach radiowych/krótkofalarskich? Mam ich trochę w swoim "junk box'ie", a przecież nie będę budował telefonu polowego.
Hmm... Ewentualnie może nadawałyby się do jakiejś konstrukcji wykorzystującej światło w roli "fali nośnej"? To kolejna rzecz, która chodzi mi po głowie już od jakiegoś czasu - jakieś mocniejsze LED-y w nadajniku i fotodioda/fototranzystor (a może i nawet fotopowielacz) w odbiorniku.

[akordeonista]

Wprawdzie ani w ząb nie rozumiem pierwszej części wątku (o mikrokontrolerach ), ale na podstawie wieloletniego doświadczenia mogę Koledze polecić jako mikrofony do urządzeń krótkofalarskich polskie telefoniczne wkładki słuchawkowe typu W-66, W-73 itd. Ta liczba to rok rozpoczęcia produkcji.
Jest to mały głośnik dynamiczny, z hermetyczną, plastykową membraną, odporną na plucie - i co istotne ma konstrukcyjne ograniczenie szerokości pasma
- 300 do 3000 Hz. Mają bardzo dużą skuteczność, zarówno jako głośnik (pracowały jako "dzwonki" elektroniczne w "Bratkach!) i równie dużą jako mikrofon. Swego czasu używane były do polskich TRX CB Echo - 4 i TUKAN - wiszące na drutach. Dawały doskonałą jakość modulacji bez żadnych układów filtrujących. Stosowano je jako mikrofony w pierwszych Radmorach serii 3000. Sam także użyłem takiego mikrofonu w swojej pierwszej konstrukcji - TRX UKF właśnie z 3001 z syntezą TTL konstrukcji SP5DDF- gdzieś jeszcze u mnie leży uruchomiona druga płytka - miała być dla kolegi, ale niestety zmienił kraj zamieszkania.
Wkładki są dość łatwo dostępne, ale w razie czego mam chyba jeszcze ze dwie sztuki - mogę oddać - po co mają leżeć . Pozdrawiam - SP5SAT

[Atlantis]

Wprawdzie ani w ząb nie rozumiem pierwszej części wątku (o mikrokontrolerach )

Wbrew pozorom to całkiem proste zagadnienie, bez porównania prostsze od materiału jaki trzeba opanować zajmując się radioamatorstwem. Programowania mikrosterowników uczę się (niezbyt intensywnie) od jakiegoś miesiąca, może trochę dłużej. Wcześniej (jakieś 10 lat temu, w czasach liceum) poznałem podstawy komputerowych języków programowania (Pascal, Delphi, trochę C). Generalnie to wystarczy, aby zacząć myśleć o montażu własnych, niezbyt skomplikowanych, ale w pełni funkcjonalnych urządzeń. To jakby nie patrzeć bardzo często przypomina składanie projektu z klocków - na rynku dostępne są gotowe moduły, które realizują określone zadanie (komunikacja ze światem przez sieć GSM, LAN albo Bluetooth, określenie współrzędnych GPS, wyświetlanie informacji, pomiar określonych wartości). Wystarczy podłączyć je do mikrosterownika i zaprogramować interakcje. Zresztą sam mikrokontroler posiada parę bardzo przydatnych, zintegrowanych układów (timery/liczniki impulsów, przetwornik analogowo-cyfrowy, port szeregowy itp.).

ale na podstawie wieloletniego doświadczenia mogę Koledze polecić jako mikrofony do urządzeń krótkofalarskich polskie telefoniczne wkładki słuchawkowe typu W-66, W-73 itd. Ta liczba to rok rozpoczęcia produkcji.
Jest to mały głośnik dynamiczny, z hermetyczną, plastykową membraną, odporną na plucie - i co istotne ma konstrukcyjne ograniczenie szerokości pasma - 300 do 3000 Hz.

Z tego oczywiście doskonale zdaje sobie sprawę. Pracując nad moimi Bartkami i Kacprami wykorzystywałem właśnie wkładkę W66 w roli mikrofonu (oczywiście z uwagi na brak licencji nadajnik był podłączony do sztucznego obciążenia). Będę musiał kiedyś w wolnej chwili zabudować wkładkę w jakimś plastikowym pudełku, razem z przyciskiem PTT, żeby w końcu przypominała porządny mikrofon do radia.
O wkładki węglowe pytam tylko dlatego, że mam ich trochę u siebie i zastanawiam się czy może dałoby się je w jakiś sposób spożytkować...

Wkładki są dość łatwo dostępne, ale w razie czego mam chyba jeszcze ze dwie sztuki - mogę oddać - po co mają leżeć . Pozdrawiam - SP5SAT

Dziękuje, ale też mi ich jeszcze kilka zostało. Jedna została przeznaczona na mikrofon do TRX-ów, dwie użyłem do modyfikacji wojskowych słuchawek radiokomunikacyjnych - zastąpiłem nimi małe wkładki 56 omów. Teraz o wiele lepiej słucha się nimi SSB i telegrafii.

[akordeonista]

No to mnie Kolega wdeptał w ziemię . Na swoje usprawiedliwienie mam tylko różnicę wieku - jakieś 40 lat - więc raczej nie zabiorę sie za naukę programowania. Moje zajęcia to teraz raczej pozbywanie się różnych gratów, podzespołów, elementów a poza tym narzędzi - miałem kota na punkcie ich jakości, kupowałem więc śrubokręty, klucze, cęgi, szczypce markowe - WIHA, WERA, Knipex etc. Chciałbym się pozbyć, może nie za darmo, ale za niewielkie pieniądze - kłopot z brakiem chętnych . Pozdrawiam - SP 5 SAT.
PS. Przy najbliższej wizycie na Wolumenie poszukam obudowy do W 66 z przyciskiem PTT - widziałem je kiedyś za niewielkie pieniądze - ale to dopiero w styczniu.

[george6]

Cześć Marku !!!

Co do wykorzystania węglowej wkładki mikrofonowej, to jest to nieco upierdliwe...
Najprościej byłoby połączyć przycisk nadawania , bateryjkę, mikrofon i pierwotne uzwojenie transformatorka, a z wtórnego na modulator....
Można do tego celu użyć trafka z aparatu telefonicznego.....
Wkładki wcześniejszej konstrukcji miały tę wadę, że komora węglowa nie była zbyt hermetyczna , i proszek węglowy w kontakcie z wilgocią zbrylał się, a mikrofon przestawał działać...Dotyczy to wkładek CB 49 , które miały tylny styk wykręcany ( są na nim dwa wgłębienia do wykręcania )
Regeneracja takiej wkładki polegała na wykręceniu tego zestyku , oczyszczeniu go, wysypaniu proszku węglowego , osuszeniu i ewentualnym dosypaniu "węgla" z innej wkładki...Ponieważ walcowaty styk kontaktujący się z proszkiem węglowym był mosiężny, to czasami korodował, stąd konieczność czyszczenia..