Pewnie pamiętasz, że ja w ogóle nie jestem miłośnikiem globalnego sprzężenia zwrotnego
Ale nie chciałem wyrażać takich opinii, aby nie być posądzonym o "forsowanie własnego punktu widzenia".
Problem w tym, że wzmacniacz nie gra nawet bez sprzężenia. I wydaje mi się, że kiedy się już uspokoi przy otwatrej pętli, to i tak zapięcie sprzężenia spowoduje następne problemy. Dopiero wtedy trzeba będzie się pobawić z rozsuwaniem częstotliwości granicznych stopni. I obawiam się, że przy takim wzmocnieniu będzie ciężko uzyskać stabilność w przyzwoicie szerokim pasmie.
Co do bezpośredniego połączenia EF86 z odwracaczem - może nie jest to najszczęśliwszy pomysł, ale kiedyś chyba dosyć popularny. Fguruje nawet jako przykład w katalogu. Nigdy nie miałem z takim układem problemu. Z tym, że po nim montowałem pentody mocy, a nie stopień sterujący o sporym wzmocnieniu
. Od ostatniego wpisu w konstrukcji wzmacniacza wiele się wydarzyło. Zwiększenie pojemności odsprzęgającej poszczególne stopnie dało taki sobie efekt. Po długich nocach nad feralną konstrukcją postanowiłem wykonać ją od nowa w wersji jak najbardziej minimalistycznej. Koncepcja owa uwzględniła również wykonanie JEDNEGO zasilacza anodowego, obniżenie zasilania końcówki mocy no i zdecydowanie inne prowadzenie masy. Po tych i paru innych zabiegach sprawa ma się następująco (oczywiście zamieszczę schematu moich poczynań) : końcówka mocy "stoi" stabilnie przy Ua = 230V, Ia = 35mA na każdą lampę 
i Us = -90V. Stopnie wejściowe. W pierwszym stopniu podziękowałem EF86 i wsadziłem 6N3P z racji relatywnie niskiego Ua w katalogowym pkt. pracy co bardzo mi odpowiadało. Powstał stopień z aktywnym obciążeniem. Następnie inwerter samorównoważący i driver na ECC88 ale z Ua = 130V. Całość po uruchomieniu zaczęła się wzbudzać ale z kolei na w.cz. 
. Ale i to zostało opanowane. Opis dalszych poczynań postaram się publikować na bieżąco.