Moderatorzy: gsmok, tszczesn, Romekd, Einherjer, OTLamp
http://www.trioda.com/php/forumtriody/v ... php?t=7063atom pisze:- można wykorzystać obydwa uzwojenia połączone szeregowo-przeciwsobnie. Wtórne do anodowego, pierwotne do S2. Na wejściu 100-220uF, pomiędzy uzwojeniami np. 100uF, na wyjściu 47uF.......
- jak to miło z samym sobą pogadać, nie?Piotr pisze:http://www.trioda.com/php/forumtriody/v ... php?t=7063atom pisze:- można wykorzystać obydwa uzwojenia połączone szeregowo-przeciwsobnie. Wtórne do anodowego, pierwotne do S2. Na wejściu 100-220uF, pomiędzy uzwojeniami np. 100uF, na wyjściu 47uF.......
Jakiej?atom pisze:cały akapit dotyczący teorii działania takiego dławika jest zapożyczony z konkretnej knigi.
1. "Przeciwsobny" dławik.atom pisze:A Twoje niby demaskatorskie tekściki o "wpadkach autora" są żenujące.
Piotruś (wybacz mi ten konfidencjonalny tonPiotr pisze:Jakiej?atom pisze:cały akapit dotyczący teorii działania takiego dławika jest zapożyczony z konkretnej knigi.
, specjalnie dla Ciebie naszukałem się, oj, naszukałem:- zdajesz sobie sprawę ile takich zaznaczeń by było? Wszystko ściągnąłem z innych autorów. SorryPiotr pisze: Nawiasem mówiąc powinieneś zaznaczyć to w tekście.
- to jest Twoja "naciągana" interpretacja, niezupełnie o to chodziło.Piotr pisze: 2. Uzyskiwanie większej mocy wyjściowej z klasycznego przeciwsobnego układu pentodowego przez zmniejszie Ra-a poniżej wartości optymalnej.
- z tego co widzę i czytam - jesteś nieomylnyPiotr pisze: Kiedy ja się pomylę, mówię: "pomyliłem się"
Naprawdę ciekawa książka, a jeszcze bardziej te teorie w niej zawarte. Szczególnie zainteresował mnie drugi z przedstawionych schematów. Ciekaw jestem w jaki to sposób znoszą się strumienie magnetyczne od składowych stałych wytwarzane przez uzwojenia przedstawione na tym schemacieatom pisze:Piotruś (wybacz mi ten konfidencjonalny ton Smile, specjalnie dla Ciebie naszukałem się, oj, naszukałem:
http://www.mif.pg.gda.pl/homepages/tom/files/dlawik.jpg (164kb). Zapewne autor się myli.
- może błąd w druku?Romekd pisze:
Naprawdę ciekawa książka, a jeszcze bardziej te teorie w niej zawarte. Szczególnie zainteresował mnie drugi z przedstawionych schematów. Ciekaw jestem w jaki to sposób znoszą się strumienie magnetyczne od składowych stałych wytwarzane przez uzwojenia przedstawione na tym schemacie
Pozdrawiam,
Romek
Choćby dla tego dobrze byłoby podać jego nazwisko.atom pisze:www.mif.pg.gda.pl/homepages/tom/files/dlawik.jpg (164kb). Zapewne autor się myli.
Sprawdziłem, tylko nie bardzo wiem w jaki sposób mam przedstawić wyniki. Wbrew temu, co mówi książka środkowy kodensator niczego nie tłumi. Może to sprawdzić sobie każdy podłączając na przemian w miejsce środkowego kondensatora ogromną banię, małą zwijkę, lub po prostu nic. Różnica będzie niezauważalna.atom pisze:Ale mam prośbę - może w celu wyjaśnienia wątpliwości ktoś by empirycznie sprawdził ten układ i obalił głupią teorię o: "dławiku przeciwsobnym"?
Ok, niech będzie. Nawet nie chce mi się odgrzebywać tych starych postówatom pisze:- to jest Twoja "naciągana" interpretacja, niezupełnie o to chodziło.Piotr pisze: 2. Uzyskiwanie większej mocy wyjściowej z klasycznego przeciwsobnego układu pentodowego przez zmniejszie Ra-a poniżej wartości optymalnej.
Jestem nieomylny poza przypadkami, w których się mylęatom pisze:- z tego co widzę i czytam - jesteś nieomylny
- to trochę tak , jak w powiedzonku: "jestem bezinteresowny wtedy, kiedy tego interes wymaga"Piotr pisze:Jestem nieomylny poza przypadkami, w których się mylę
Na przykład w kwestii podłączenia rdzenia do chassis zrobiłeś mi niezłą zagwozdkę...
. Kontynuując - we wzmacniaczach które przeszły przez moje łapy galwanicznie z chassis połączone były - zależnie od sposobu zamocowania trafa sieciowego - albo wsporniki wraz z obydwoma wytłaczanymi miseczkami albo jedna z nich, "górna" - jeśli trafo było "wpuszczane" w otwór chassis. Rdzeń nigdy nie był połączony galwanicznie. Co do izolowania śrub/sworzni. Nie mam powodu wciskać kitu - przebadałem temat: trafo z odizolowanymi na całej długości sworzniami i co najmniej obecnością izolacji (podkładka z preszpanu lub turbaksu) pod jedną nakrętką zachowywało się tak, że samo było chłodne (no ciepłe) i sworznie/śruby miały tę samą temperaturę. TO SAMO trafo z nieodizolowanymi nakrętkami na sworzniach/śrubach było tak samo chłodne(ciepławe) ale śruby/sworznie były wyraźnie ciepłe a nawet gorące. Problem był wręcz "drastyczny" gdy nawijałem trafo 800VA - nakrętki parzyły palce. Kolega Tomasz W. pisze, że mimo izolacji pole magnetyczne przenika przez śruby/sworznie. I dobrze prawi. Może się mylę, ale czy przypadkiem galwaniczne połączenie obejm trafa przez śruby/sworznie nie stwarza czegoś na kształt "zwoju zwartego"? Wszak sam rdzeń jest też czymś na kształt zwoju zwartego(to nie ja, tak piszą uczeni). Co ciekawe, pomiary oscyloskopem i multimetrem pokazują sporą amplitudę napięcia na końcach nieodizolowanych śrub/sworzni (kilkadziesiąt-kilkaset mVAC 50Hz) względem różnych punktów masy/układu, co z kolei bardzo ładnie rozpływało się po chassis. Kombinowałem z wszelkimi możliwymi podłączeniami oscyloskopu - i zawsze to napięcie się pojawiało i rozłaziło po chassis stanowiąc w dalszej konsekwencji istotny problem brumowy. Co oczywiście ciekawe, po odizolowaniu śrub/sworzni, problem formalnie przestawał istnieć. W większości przypadków wzmacniaczy gitarowych galwanicznie z masą połączone są wsporniki trafa, miseczki i może pierwsza i ostatnia blaszka. W przypadku trafa TS20/14 mamy - faktycznie - połączenie galwaniczne całej obudowy z chassis. Obawiam się, że w tej kwestii możesz być w błędzie – w sprawnym transformatorze o nieuszkodzonych blaszkach, wszystkie blaszki są ze sobą połączone galwanicznie. To że są od siebie odizolowane oznacza jedynie, że nie stykają się ze sobą na dużych powierzchniach i nie tworzą w ten sposób brył, w których prądy wirowe powodowałyby duże straty. Są jednak połączone ze sobą punktowo, co łatwo wykazać, gdyż w każdym z transformatorów jaki do tej pory badałem zawsze pierwsza blaszka w pakiecie miała połączenie z ostatnią, mimo, że w niektórych z tych transformatorów głosnikowych stosowane były izolowane śruby skręcające całość pakietu (izolowane wewnątrz blaszek, i na końcach).atom pisze:Z tego co wiem, no nie bardzo da się podłączyć rdzeń (nie trafo jako takie) do masy. Nieuszkodzone blaszki są formalnie od siebie odizolowane - wiadomo, chodzi o prądy wirowe. Przeciwwskazane jest także przypadkowe zwieranie blaszek śrubami lub innymi sworzniami przewlekanymi przez otwory.
- może i jestem, pewnie pozostaniemy przy różnicy zdań. Blaszek, których używam za cholerę nie można "połączyć" galwanicznie. Nie pamiętam nazwy tej powłoki - jakieś cuś quasiceramiczne. Prosta próba "zmierzenia przejścia" za pomocą multimetru, zarówno na jednej stronie jak i po przeciwnych stronach kształtki E i I zawsze wykazuje przewróconą ósemkę. To samo w stosunku do złożonego trafa i ściśniętego sworzniami. Twój pogląd być może dotyczy lakierowanych kształtek, gdzie bardzo łatwo o uszkodzenie tej powłoki. Zgoda. Tak na marginesie - mój ojciec projektował trafa piecowe wielkości lokomotywy, czasami opowiadał mi ciekawe historyjki wynikające z pozornie błahych "niedociągnięć". Właśnie kwestie związane z izolacją uzwojeń, izolacją blach rdzenia, chłodzeniem, itd. Pouczające opowieści "z morałem"Romekd pisze:
Obawiam się, że w tej kwestii możesz być w błędzie –
Romek
To takie trafka na 80kA i więcej były.......W takim razie zwracam honoratom pisze:- może i jestem, pewnie pozostaniemy przy różnicy zdań. Blaszek, których używam za cholerę nie można "połączyć" galwanicznie. Nie pamiętam nazwy tej powłoki - jakieś cuś quasiceramiczne. Prosta próba "zmierzenia przejścia" za pomocą multimetru, zarówno na jednej stronie jak i po przeciwnych stronach kształtki E i I zawsze wykazuje przewróconą ósemkę. To samo w stosunku do złożonego trafa i ściśniętego sworzniami. Twój pogląd być może dotyczy lakierowanych kształtek, gdzie bardzo łatwo o uszkodzenie tej powłoki. Zgoda.
- pisałem o typowych, wykonywanych "fabrycznie" transformatorach głośnikowych. Dość dawno temu wykonałem odpowiednie pomiary kilkudziesięciu transformatorów i ze zdumieniem zauważyłem, że wszystkie blaszki są w nich dokładnie ze sobą połączone (praktycznie zerowa oporność). Mierzyłem współczesne wyroby Zatry (gruba powłoka lakierowa, dobrze izolowane śruby) i stare transformatory ze wzmacniaczy BIS, Meloman itp. Romku, to po prostu świadczy o tym, że te trafa były spieprzone. Partacz może sobie pozwolić na zwarcie blaszek, fachowiec - nie. Ojciec mi opowiadał, że ogromne, energetyczne lub piecowe transformatory ulegały totalnej destrukcji na skutek "banalnego", niewielkiego zwarcia (np. niezauważony zadzior na krawędzi blachy) pomiędzy blaszkami rdzenia, do którego doszło wskutek partackiego montażu - fakt, tu mówię o ogromnych trafach, duuużych indukcjach, wielkich napięciach i amperażach, ciekawostka: trafo jak autobus ma blaszki 0,3 )Romekd pisze:
[cut] pisałem o typowych, wykonywanych "fabrycznie" transformatorach głośnikowych.
- bo prawdopodobnie "kowal" składał rdzenieRomekd pisze: Dość dawno temu wykonałem odpowiednie pomiary kilkudziesięciu transformatorów i ze zdumieniem zauważyłem, że wszystkie blaszki są w nich dokładnie ze sobą połączone (praktycznie zerowa oporność).
- ta sama uwaga - "kowal"Romekd pisze: Mierzyłem współczesne wyroby Zatry (gruba powłoka lakierowa, dobrze izolowane śruby) i stare transformatory ze wzmacniaczy BIS, Meloman itp.
W każdym przypadku wyniki pomiarów były identyczne.
- a widzisz!Romekd pisze: Natomiast w robionych przeze mnie transformatorach (stosuje blaszki wyżarzane) faktycznie nie ma połączenie elektrycznego między blaszkami rdzenia.
Miałem tu napisać coś uszczypliwego, ale uznałem, że nie ma sensu.atom pisze:A wracając do kwestii "podłączenia rdzenia" do masy (piszę to życzliwie i bez ironii). Z tego co wiem, no nie bardzo da się podłączyć rdzeń (nie trafo jako takie) do masy. Nieuszkodzone blaszki są formalnie od siebie odizolowane - wiadomo, chodzi o prądy wirowe. Przeciwwskazane jest także przypadkowe zwieranie blaszek śrubami lub innymi sworzniami przewlekanymi przez otwory. Wbrew temu co napisał TomaszW. w starych radioodbiornikach śruby SĄ odizolowane np. poprzez owinięcie papierem, a pod metalowymi podkładkami bardzo często znajdują się dodatkowe podkładki izolacyjne. Ta uwaga dotyczy także współczesnych wzmacniaczy do gitar i basówek. IMHO nie jest więc możliwe galwaniczne połączenie rdzenia z masą (chassis), a co najwyżej wtedy, gdy tak jak w podanym przykładzie "zespawanego" transformatora od mikrofali - wówczas IMHO jest możliwe(sprawdzone).
Mm, ta firma partaczy cały swój asortyment na rdzeniach płaszczowych.atom pisze:Romku, to po prostu świadczy o tym, że te trafa były spieprzone. Partacz może sobie pozwolić na zwarcie blaszek, fachowiec - nie.).
Ja niestety zgadzam się z Romkiem i tym co napisał Witek.atom pisze:Ojciec mi opowiadał, że ogromne, energetyczne lub piecowe transformatory ulegały totalnej destrukcji na skutek "banalnego", niewielkiego zwarcia (np. niezauważony zadzior na krawędzi blachy) pomiędzy blaszkami rdzenia, do którego doszło wskutek partackiego montażu - fakt, tu mówię o ogromnych trafach, duuużych indukcjach, wielkich napięciach i amperażach, ciekawostka: trafo jak autobus ma blaszki 0,3 ).
