Transformator MV3

[Andrewsky]

Witam

Dawno temu (1997r.) zepsuł mi się transformator (nastąpiła przerwa) od MV3, więc go przewinąłem, ale po swojemu (bez sekcji, zachowując liczbę zwojów). Oryginalny układ uzwojeń gdzieś sobie zapisałem ale zgubiłem notatki. Po latach sprawdziłem wyjście wzmacniacza oscyloskopem, okazało się, że generuje 50khz na poziomie 5V (dość duża moc). Myślę, że to wina indukcyjności rozproszenia wprowadzonej z racji braku sekcji (dlatego ujemne sprzężenie zwrotne działa jak dodatnie dla 50khz). Postanowiłem wrócić do oryginalnego układu uzwojeń. Na podstawie tego co jest nawinięte i tego co pamiętam udało mi sie odtworzyć oryginalny schemat uzwojeń, proszę o zweryfikowanie i komentarze jeśli jest on błędny.
Według mojej pamięci kolejność uzwojeń jest następująca: L5, L1, L6, L2, L7, L3, L8, L4. Czy ten transformator powinien mieć 4 sekcje czy 5 ? Jeśli ktoś posiada taki transformator może łatwo sprawdzić licząc wyprowadzenia uzwojenia wtórnego po jednej stronie. Nie chciałbym drugi raz liczyć trafa po swojemu, chcę wrócić do tego co było oryginalnie.

[Andrewsky]

OK, nawinąłem. Zdecydowałem się w końcu na 4x52 zw. na wtórnym i 2x1081 + 2x815 na pierwotnym. Rezystancja uz. pierwotnego wyszła ok. 620 ohm. Wzmacniacz już się nie wzbudza, zwiększyła się również jego moc maksymalna.
Mam przy okazji pytanie do konstruktorów transformatorów głośnikowych: dlaczego transformator gł. w MV3 został zaprojektowany tak aby miał indukcyjność 440H na pierwotnym przy Raa=8k skoro z teorii wynika, że wystarczyło by 40H ? Rozumiem jakby dać jakiś zapas, np. 100H, a tu jest aż 10 razy !

[Andrewsky]

Dodam jeszcze parametry rdzenia (może komuś się przyda): (dł. x szer. x gr.) 8.5 cm x 8.5 cm x 3.3 cm, szerokość kolumny 3 cm. Daje to przekrój kolumny środkowej S=9.9 cm2, długość drogi strumienia indukcji magnetycznej l=20cm, przenikalność magnetyczna materiału rdzenia mr=4930, masa rdzenia m=1.2kg.

[p123]

Dzień dobry,
To mój pierwszy post na tym forum - witam serdecznie wszystkich.
Zastanawiałem się czy wypada podłączyć się pod cudzy wątek i ostatecznie uznałem że może jednak warto kontynuować w jednym miejscu.
Ale do rzeczy.
Mam dwa wzmacniacze MV3, pomierzyłem w nich uzwojenia pierwotne transformatorów głośnikowych, oto wynik:
MV3-1 : uzwojenie pierwotne w całości 682 Ω , pierwsza połówka 319 Ω i druga 363 Ω
MV3-2 : uzwojenie pierwotne w całości 664 Ω , pierwsza połówka 310 Ω i druga 354 Ω
Pytanie jak to możliwe ? - zakładałem, że powinny być to symetryczne uzwojenia a załączony przez założyciela wątku schemat to niby potwierdza.
Czy ktoś może to wyjaśnić ?
I drugie pytanie - dlaczego trafa się różnią i czy różnica 20 ohm na całym uzwojeniu pierwotnym jest istotna ?
Seriale wzmacniaczy są dość odległe, pierwszy to 11002 a drugi, zakładam grubo wcześniejszy to 00453 o ile to faktycznie nr kolejny sprzętu.
Co o tym myślicie ?
Dręczy mnie to bo jak się być może domyślacie wzmacniacz nr 2 kuleje - ale to opiszę w osobnym wątku.
Pozdrawiam
Piotr

[Thereminator]

Co w tym dziwnego? Jeśli wszystkie części uzwojenia pierwotnego są nawinięte drutem o tej samej średnicy, to kolejne sekcje są nawijane na coraz większej średnicy (średnica karkasu + grubość nawiniętych uprzednio uzwojeń) czyli do nawinięcia takiej samej ilości zwojów potrzeba dłuższego drutu a to skutkuje większą rezystancją sekcji.

[Romekd]

Co w tym dziwnego? Jeśli wszystkie części uzwojenia pierwotnego są nawinięte drutem o tej samej średnicy, to kolejne sekcje są nawijane na coraz większej średnicy (średnica karkasu + grubość nawiniętych uprzednio uzwojeń) czyli do nawinięcia takiej samej ilości zwojów potrzeba dłuższego drutu a to skutkuje większą rezystancją sekcji.

Znałem takiego co nawijał dodatkowe uzwojenie i dodawał do tego, które miało niższą oporność, by móc uzwojenia połączyć równolegle. Skutki były bardzo marne, bo tak zmodyfikowane transformatory grzały się, a prąd jałowy był wyższy po modyfikacji niż przed...

Pozdrawiam
Romek

[p123]

OK, fakt o tym nie pomyślałem - zaskakujące dla mnie było to że rezystancja tych uzwojeń różni się niemal dwukrotnie.
Słowem mogę uznać, że z trafami raczej nie mam problemu.
Pozdrawiam
Piotr

[cirrostrato]

Dodam jeszcze parametry rdzenia (może komuś się przyda): (dł. x szer. x gr.) 8.5 cm x 8.5 cm x 3.3 cm, szerokość kolumny 3 cm. Daje to przekrój kolumny środkowej S=9.9 cm2, długość drogi strumienia indukcji magnetycznej l=20 cm, przenikalność magnetyczna materiału rdzenia mr=4930, masa rdzenia m=1.2kg.

Czyli pasowałby rdzeń typu EI84 (np. zasilający TS70 z Amatora, aktualnie 38 zł na Allegro), dokupienie karkasu (,,niestety'' niekoszerny plastik) z dzielonym oknem też nie problem, są na Allegro, i jeśli już samodzielnie motać to z pełną symetrią uzwojeń i bez problemów z różnicą w rezystancji połówek uzwojeń anodowych.

[faktus]

Witam.
Kolego można w pewien sposób problemowi dużej różnicy oporności omowej połówek uzwojenia anodowego zapobiegać. W przypadku gdy mamy karkas bez przegrody i uzwojenia nawijamy kolejno jedne na drugim na całej szerokości karkasu.
W trakcie wykonywania pierwszej części uzwojenia anodowego nawijamy tylko połowę liczby zwojów tego uzwojenia. Druga połowa tego uzwojenia jest nawinięta jako ostatnia na karkasie.
W przypadku jaki jest pokazany na rysunku na początku nawijamy połowę zwojów uzwojenia anodowego L1, następnie 50 zwojów uzwojenia głośnikowego L5 następnie uzwojenie anodowego L2. Na tym uzwojeniu 50 zwojów uzwojenia głośnikowego L6 na którym nawijamy L3 i kolejno na nim L7 następnie uzwojenie L4 na którym nawijamy L8. Na zakończenie nawijamy drugą połówkę uzwojenia L1.
Po nawinięciu przystępujemy do łączenia uzwojeń. Uzwojenie L1 składające się z dwu części łączymy szeregowo, jego początek to punkt A1, a następnie wykonujemy układ połączeń. Łączymy uzwojenie L1 szeregowo z uzwojeniem L3. Koniec L3 łączymy z początkiem L2, ich połączenie będzie punktem VCC z rysunku a te z kolei łączymy szeregowo z uzwojeniem L4, którego koniec to A2 ze schematu.
Podobnie możemy postąpić przy połączeniu uzwojenia głośnikowego wykonując połączenie szeregowe uzwojenia L5 i L7 oraz L6 i L8, które następnie łączymy równolegle.
W taki sposób przy zachowaniu ilości zwojów poszczególnych uzwojeń uzyskamy najbardziej zbliżoną oporność omową poszczególnych połówek uzwojenia anodowego i głośnikowego w transformatorze.
Pozdrawiam.