Kolego Marku
zaraziłem się tym bakcylem historycznym lamp elektronowych, jako że "wychowałem"
się na lampach ale też, że ogólnie historia jest moim hobby. Gdyby nie twój post, nic bym nie wiedział o Littonie czy o historii EIMAC.
Mój poprzedni post (załącznik pdf.) wymaga wyjaśnienia, jako że czyta się go trudno. Są to punkty z wywiadu nagranego na taśmę przez Doug Perham i Erv Rasmussen 7 lipca 1963r.
Poniżej jest tłumaczenie tego dokumentu, cześciowo przeze mnie jak i przez Google translate.
Charles Litton Sr. urodzony 13 marca 1904r.(†1972) w San Francisco. Otrzymuje licencencje radioamatora mając 10 lat.
W czasie studiow na uniwerzytecie Stanford wspólnie z kolegą radioamatorem Schofield produkują własne lampy elektronowe. Są jednymi z pierwszych radioamatorów którzy łącza się z Australią i Nowa Zelanią. Po studiach, w 1925r. z tytułem dypl. inżyniera w dziedzinie elektrotechniki, rozpoczyna pracę w Bell Labs. Po dwóch latach, w 1927r. przenosi sie do Federal Telegraph Co.
Rok później, w 1928 roku, Litton został odpowiedzialny za stworzenie działu produkcji lamp elektronowych w Federal Telegraph Co.
W tym czasie RCA posiadała większość patentów na lampy próżniowe i radiowe, co utrudniało konkurowanie nowym firmom. Litton, w wieku 23 lat, opracował środki do produkcji lamp, które były tak różne, że nie można ich było uznać za naruszające istniejące patenty. Kiedy Federal Telegraph zamyka fabryke w 1931 roku, Litton odkupil maszyny produkcyjne i założył własną firmę w Redwood City, a później w San Carlos. Litton Engineering Laboratories wyprodukowało genialny wynalazek Littona: tokarkę szklaną, która mogła wytwarzać lampy nadawcze radiowe o jednolitej wysokiej jakości, szybko i w dużych ilościach, torując drogę do komercjalizacji na dużą skalę.
To tyle o Charles Litton Sr.
