Gdy co roku wyruszam jachtem z Warszawy na Mazury szlakiem Narwi i Pisy, mam przy sobie oprócz zabudowanego na stałe odbiornika także jeden lub kilka przenośnych, i tak się składa ze są to knoty, z Daną na czele. Również i ten pokładowy jest knotem bo też ma dwutranzystorową głowicę z dwoma tylko obwodami przestrajanymi. Mimo to zawsze coś odbierają: gdy kolejno milkną warszawskie nadajniki, pojawia się np. Katolickie Radio Podlasie oraz zlokalizowane w Łomży Radio Nadzieja, a tymczasem, gdy grają one w najlepsze a ja mam wokół siebie Puszczę Piską - dają się już odebrać nadajniki Polskiego Radia Olsztyn, najpierw z Olsztyna, potem z Giżycka. Może więc nie z radiami, lecz z owym kilkudziesięciotysięcznym miastem jest coś nie tak, skoro nie można odbierać nic?Romekd pisze: ↑śr, 30 stycznia 2019, 11:35 Faktycznie zaleta nie do przecenienia. Radio w mieście, gdzie mieszka kilkadziesiąt tysięcy ludzi w ogóle nie odbiera, lub odbiera tak, że można cholery dostać, ale przynajmniej nie zużywa dużo prądu. Nic tylko się cieszyć i wychwalać konstrukcję... Czy tranzystory też cały czas były tak drogie, że tego "knota" stosowano przez blisko 50 lat?
MIeszacze iloczynowe niekoniecznie muszą być korzystniejsze szumowo w zakresie UKF, mimo że niewątpliwie górują nad sumacyjnymi doskonałą separacją obwodów strojonych.Wzmocnienie było mniejsze niż w układzie z oddzielnym oscylatorem i normalnym mieszaczem. Analizowałeś ten układ od strony wnoszonych szumów.
Potrafię zgadnąć z jakiej. 10dB to się uzyskiwało na lampach w układzie wspólnej siatki, i to tych o budowie klasycznej w rodzaju EC92 lub ECC85. Tranzystory bipolarne w układzie WB mają nad nimi wielką przewagę w postaci nachylenia na poziomie 40mA/V - która pospolita lampa małej mocy tyle oferuje? Do tego jeszcze zasadniczą różnicą jest dużo mniejsza konduktancja wyjściowa tranzystora w układzie WB - bliższego pod tym względem pentodzie a nie triodzie. Fakt że tranzystor jest elementem sterowanym prądowo (a tym samym pobierającym moc do sterowania) nie ma tu żadnego znaczenia: dokładnie to samo dotyczy lampy w układzie WS (a także i tranzystorów polowych w układzie wspólnej bramki, o czym będzie dalej). Dlatego wzmocnienie na poziomie 20dB jest w układzie WB całkiem realne do uzyskania, zwłaszcza gdy fT jest odpowiednio większa od częstotliowości pracy, a nie mniejsza od niej co miało miejsce w dobie germanowych tranzystorów stopowo-dyfuzyjnych.Poprzedzenie takiego mieszacza wzmacniaczem z kiepskim tranzystorem w konfiguracji WB (o wzmocnieniu wynoszącym może z 10 dB), to moim zdaniem porażka ale ja na to patrzę z nieco innej "perspektywy", więc mogę się mylić...
Przedstawiłem faktycznie nowoczesne rozwiązanie firmy Sony, ale w latach 70. zeszłego stulecia, gdy byłem nastolatkiem, nasze krajowe odbiorniki były niesamowicie "tępe" pod względem czułości w stosunku do np. radioodbiorników samochodowych firmy Blaupunkt, choć Blaupunkt również stosował w swoich głowicach tranzystory bipolarne. Gdy radio ASIA coś tam łapało w szumach na swojej teleskopowej antenie, radio Blaupunkt, leżące na moim warsztacie (przestrojone), bezszumnie odbierało stacje FM na wetkniętym do gniazda szkolnym cyrklu (w tym również stacje czeskie).
I znów czepiłeś się Asi. Siermiężny UL1211, cewki w głowicy "strojone" metodą zgniatania zwojów, byle jakie sprzężenie anteny z głowicą, i do tego jeszcze problemy z selektywnością wskutek tego że obwodów p.cz. było o całe 2 mniej niż w standardowym radiu lampowym. No i Asia w przeciwieństwie do Blaupunkta nie miała metalowego chassis stanowiącego skuteczną przeciwwagę anteny, nawet zrobionej z cyrkla.
A także i taka że na pierwszym schemacie jakiś mędrek który go rysował zwarł uzwojenie antenowe z cewką rezonansowego obwodu wejściowegoPod koniec lat 70. w Polsce zaczęto produkować radia samochodowe z tranzystorem j-fet we wzmacniaczu w.cz. w głowicy (2SK41E lub BF256B, te same co w głowicy radia "Elizabeth"), co pozwoliło uzyskać czułość lepszą od 10 μV. Poniżej schemat dwóch głowic UKF, z radia "Rekord SMT-204" oraz radia "ECHO SSS-101". Różnica między nimi jest taka, że w "Echu" tranzystor polowy pracuje w układzie WS, a Rekordzie w układzie WG.
Jeżeli jakość montażu budowanych wtedy w PRL odbiorników była taka jak jakość rysowania schematów - to czystym przypadkiem było który z tych odbiorników działał lepiej a który gorzej. O czym sam się zresztą przekonałeś, na przykładzie topowej jak na owe czasy Kleopatry. Akurat po wzmacniaczu z Rekorda wiele bym się nie spodziewał, nawet gdyby nadmiarowego połączenia nie było. Marne nachylenie FET-a (niewiele różniącego się od BF245) użytego w układzie wspólnej bramki, i nie wiedzieć czemu jeszcze przy powyższych uwarunkowaniach dren załączony na odczep zamiast na cały obwód (FET w układzie wspólnej bramki ma małą konduktancję wyjściową, podobnie jak tranzystor bipolarny). Niewątpliwie natomiast tak okaleczony wzmacniacz miał jedną istotną w tamtych warunkach cechę: nie sprawiał niespodzianek, działał zawsze co z tego że ze wzmocnieniem dużo miejszym niż można było osiągnąć z zastosowanych elementów. Nie sposób natomiast odmówić mu zalety w postaci właściwej FETom większej odporności na silne sygnały.
Napisałem wcześniej dlaczego, powtarzał nie będę, zwłaszcza że odpowiedź zawarta jest w cytacie poniżej. Oba te radia nie służyły przecież do słuchania w kuchni, prawda?Oczywiście w radiach tych zastosowano oddzielny mieszacz i oscylator (ciekawe Tomku dlaczego wybrano takie rozwiązanie?
Znów nieudolnie próbujesz się stawiać w roli Gienka Mądralskiego, licząc na to że poczuję się Ignasiem Pytalskim (na pewno wiesz co mam na myśli, Tobie pozostawię przyjemność wytłumaczenia młodszym co to za postacie). Chcesz powiedzieć że w latach 50/60 ta wiedza była obca nawet fachowcom, w wyniku czego w takim Kolibrze zastosowali mieszacz samodrgający? Udajesz że masz nadzieję iż nie dostrzegę tego że zarówno w archaicznym Kolibrze na falach średnich, jak i w młodszej od niego Danie na UKF, mimo że pracowały w zupełnie różnych zakresach fal odstrojenie heterodyny o ten sam 0,05% częstotliwości roboczej przejdzie niemal niezauważenie? Bo chociaż heterodyna Kolibra generująca na 2MHz odstroi się o 100Hz, Dana zaś generująca na 80MHz (a niechby i na 110MHz, po przestrojeniu na CCIR) - o 55kHz, to w tym pierwszym przypadku szerokość pasma toru p.cz. jest na poziomie 5kHz, w drugim zaś - wyraźnie przekracza 100kHz. Może wzrosną nieco zniekształcenia w tym drugim przypadku (wskutek wejścia na bardziej nieliniową część charakterystyki demodulatora), ale w jednym i drugim odbiorniku jest to do przyjęcia. Nieco lepsze niż Dana odbiorniki mają zresztą prostą ARCz która rozstrojenia znacznie redukuje. Natomiast w odbiornikach komunikacyjnych, zwłaszcza na falach krótkich mamy częstotliwości robocze na poziomie dziesiątek MHz (tylko kilka razy mniej niż w Danie), szerokość pasma toru p.cz. zaś jest nawet mniejsza niż w Kolibrze. Co stałoby się zatem z odbiorem stacji na 30MHz gdyby heterodyna uciekła o 15kHz? Stacja dotąd odbierana znikłaby całkowicie za to pojawiła się zupełnie inna, a w międzyczasie jeszcze kilka dodatkowych. Tu absolutnie nie wystarczy nawet najlepszy oddzielny generator LC heterodyny, niezbędne jest mieszanie stosunkowo niskiej częstotliwości strojonego VFO z częstotliwością generatora kwarcowego, a najlepiej synteza. Znów próbowałeś mnie zagiąć, i po raz kolejny się nie udało.Romekd pisze:Wiedza o gorszych parametrach mieszaczy samooscylujących wydawała mi się powszechnie znana wśród elektroników jeszcze w latach 70. Nawet nie przypuszczałem, że można mieć na ich temat odmienne zdanieTomek Janiszewski pisze: ↑wt, 29 stycznia 2019, 20:08 Jedyną naprawdę istotną wadą mieszacza samodrgającego FM jest jego wrażliwość na przesterowanie silnymi sygnałami wejściowymi. Powoduje to przeciąganie częstotliwości heterodyny i w konsekwencji - zniekształceniami modulacji FM w sygnale wyjściowym mieszacza a następnie - zniekształceniami nieliniowymi zdemodulowanego sygnału. Ale ma to istotne znaczenie tylko w sprzęcie Hi-Fi, nie zaś w odbiornikach klasy Dany lub Śnieżki a nawet tych samochodowych (albo jak w moim przypadku - jachtowych)./.../Zresztą o ich wadach można było posłuchać na pasmach krótkofalarskich w rozmowach kolegów lub poczytać w dostępnej w tamtych czasach literaturze z dziedziny telekomunikacji oraz łączności amatorskiej. Krótkofalowcy tworząc swoje odbiorniki i transceivery potrafili mieć większą wiedzę niż niektóre firmy, produkujące w tamtych czasach sprzęt, toteż firmy te podpatrywały rozwiązania pasjonatów dalekich łączności i same często zapożyczały rozwiązania stosowane przez krótkofalowców
Taaaa, szczególnie w radioodbiornikach powszechnego użytku, gdzie nawet trymerów dla dostrojenia obwodów w głowicy nierzadko żałują. Ty zaś chciałbyś w taniej Śnieżce czy przenośnej Danie jeszcze jednego trymera, służącego do ustawienia sprzężenia w głowicy na granicy wzbudzenia się drgań. A użytkownicy takich odbiorników klęliby na czym świat stoi, że przestają grać gdy nieco wyczerpią się baterie lub spadnie napięcie sieci w zimowy poranek, akurat gdy oni śpieszą się do pracy i chcieliby wiedzieć jakiej pogody należy spodziewać się za oknem.Co do stabilnych generatorów, to wygłaszane przez Ciebie teorie pozostają w sprzeczności z informacjami zawartymi w publikacjach dostępnych w latach 70. W dostępnej mi literaturze wielokrotnie natrafiałem na informacje, że dla uzyskania największej stabilności generatora, element aktywny musi pracować na liniowym odcinku charakterystyki, co wymaga odpowiedniej polaryzacji i dobrania optymalnego punktu pracy, oraz konieczne jest ustawienie kondensatorami dodatniego sprzężenia niewiele większego od tego zapewniającego poprawny start oscylacji.
Twoim zaś teoriom można jak to wykazałem wyżej - zarzucić pseudotechniczność i zupełne oderwanie od realiów.Tak więc wygłaszane przez Ciebie Tomku teorie często wydają mi się niedorzeczne i pseudonaukowe,
A to z takich rozwiązań będą odtąd korzystać gospodynie domowe którym zakomunikowałeś że używane przez nich dotąd radia nadają się na śmietnik?Poniżej kilka fragmentów z książki "Układy nadawcze i odbiorcze dla krótkofalowców" Wiktora Chojnackiego z lat 70. Wiktor Chojnacki był znanym i cenionym konstruktorem sprzętu nadawczo-odbiorczego oraz popularyzatorem sprawdzonych rozwiązań, opracowanych przez innych konstruktorów z różnych stron świata.
Z poważaniem
Tomek Janiszewski
Ps. I nie licz na to że temat bida-komplementarności Polskiej Myśli Technicznej odpuściłem. Przechodząc do porządku dziennego nad wynurzeniami youtubowego fachmana na temat bootstrapów i zniekształceń TIM zebrałem wyniki własnych eksperymentów ze wzmacniaczami od M2405S, na dniach tytułem uzupełnienia zrobię to samo ze wzmacniaczami od M531S bo po co i te mają mi się bezużytecznie walać w szafie przez kolejne lata? Na razie po prostu wstrzymałem się od zaśmiecania tematu dotyczącego zupełnie innej kategorii sprzętu, bez względu na to że Ty to zrobiłeś.
Ciekawe na ilu jeszcze forach to robi, poza żeglarskim 
