Nie wiem dlaczego, ale panuje u nas moda na wszelkiej maści mniej lub bardziej sensowne modyfikacje chińskich wynalazków, które niektórzy nazywają wzmacniaczami lampowymi. Trafił dziś do nas jeden z nich, Xindak MT-3. Muszę przyznać, że ten model, szczególnie jak na Chińczyka, jest zbudowany wyjątkowo porządnie i w przemyślany sposób. Punkty pomiarowe są czytelnie opisane, rozmieszczenie elementów logiczne. Bardzo wygodne okazuje się też umieszczenie wartości elementów w opisie płytki. Niestety nie wystarczyło czasu aby pomierzyć parametry wzmacniacza.
Oczywiście wzmacniacz nie wpadł na kawę, tylko na leczenie. Objawy zaczęły się od narastającego przydźwięku w jednym kanale, do którego później dołączyły trzeszczenie i sporadyczne mocne strzały w głośnikach.
Po
odjęciu spodniej ścianki okazało się, że audiofilscy modyfikatorzy już się do niego dobrali.
Zostały wymienione kondensatory sprzęgające i przewody na drodze gniazda-potencjometr-wejście. Jedno i drugie z dobrych na dobre.
Kolejny patent, na jaki zwróciłem uwagę jest dla mnie zagadką. Pomiędzy katodę każdej z lamp mocy, a plus pierwszego kondensatora filtrującego, został włączony szeregowy dwójnik RC o wartościach 47uF/450V oraz około 4R. Dlaczego? Nie mam pojęcia, może ktoś mi wyjaśni...
W okolicach pierwszego stopnia wzmacniacza również było robione jakieś czary-mary, ale nie miałem już cierpliwości na analizę co poeta miał na myśli.
Producent przewidział prądy spoczynkowe na poziomie 35mA na lampę. W naprawianym wzmacniaczu były one ustawione na 70mA na lampę. Rozumiem, że w ramach modyfikacji prąd został zwiększony, aby większa część mocy była oddawana w klasie A. Teoretycznie lampy są w stanie przy Ua=440V* wytrzymać taki prąd, lecz niestety nie sprawdzono, czy wytrzymają także inne elementy wzmacniacza. Skutek był taki, że wszystkie rezystory w okolicach lamp mocy były przeciążone, a jeden z nich (w drugiej siatce jednej z lamp) uległ uszkodzeniu i był odpowiedzialny za trzaski.
Pół godziny później wzmacniacz wrócił do pełnej sprawności.
*Katalog podaje dla EL34 Ug2(max)=400V, a jednocześnie proponuje układ z polaryzacją automatyczną, w którym napięcie zasilania wspólne dla anod i siatek wynosi 440V. Wiele osób dochodzi do przekonania, że na drugą siatkę EL34 można podawać 440V również w układzie z polaryzacją stałą, ponieważ przeoczają fakt, że w przykładowym układzie napięcie jest podane względem masy, a w katodzie znajduje się rezystor, na którym odkłada się brakujące 40V.
.