zastosowanie starych dławików tv w zasilaczach wzm. lampowyc

[Jasiu]

Czołem.

Ale zmierzę, bo nie chodzi tu o audiofilie tylko o parametry.

Jakie wnioski?

Stosowanie dławików miało podstawowe znaczenie w czasach gdy kondensator 8μF to była już duża (i droga) pojemność. Teraz ma sens taki jak i cała twórczość lampowa - dla zabawy.

Pozdrawiam,
Jasiu

[Tomek Janiszewski]

Brencik pisał o DFZK któy ma 0,7H. Taki dławik raczej niewiele da.

DFZK może mieć indukcyjność przekraczającą 1H - gdy oba uzwojenia: główne i kompensacyjne połączy się szeregowo, pamiętajac o właściwym fazowaniu (początek do końca). Tym bardziej że indukcyjność znamionowa 0,7H (oraz 1H z okładem wynikająca z przeliczenia sumy liczby zwojów obu uzwojeń) dotyczy pracy przy prądzie 375mA, podczas gdy we wzmacniaczach lampowych (i radioodbiornikach) prąd anodowy zwykle jest wyraźnie mniejszy. Taka indukcyjność będzie i tak o rząd wielkości za mała na potrzeby filtru o wejściu dławikowym, ale na potrzeby filtru o wejściu pojemnościowym (np. 47uF-wartość właściwa z punktu widzenia np. lampy EZ80 lub EZ81) będzie ze wszech miar odpowiednia. Kondensator wyjściowy może w takm wypadku mieć dowolnie dużą pojemność (np. 220uF) dla zapewnienia małej impedancji wewnętrznej zasilacza przy najniższych przenoszonych częstotliwościach.

Inną rzeczą jest wykorzystanie uzw. pierwotnego TWOP-a. To ma dużą indukcyjność, i jest sens montować go jako dławik.

Niestety TWOP cechuje się bardzo znaczną rezystancją uzwojenia anodowego (kilkaset ohm) i stosunkowo małym prądem dopuszczalnym (niecałe 100mA) co z ledwością wystarczyłoby na potrzeby wzmacniacza stereo SE lub mono PP zawierającego 2 lampy E/PCL86. Używanie zaś dławików w filtrze zasilacza siatek ekranujących lub stopni wstępnych podczas gdy anody lamp mocy zasilane są z filtru pojemnościowego jes natomiast typowym audiiofilstwem: w takim zastosowaniu istnieją wszelkie warunki do zastosowania wieloczłonowego filtru RC. No i marnuje się znaczny przekrój przestrzeni międzyuzwojeniowej zajętej przez uzwojenie wtórne które oczywiście też możemy połączyć szeregowo z anodowym jeśli chcemy mieć indukcyjność jeszcze większą a podany wyżej prąd jest za duży jak na nasze potrzeby (np. dla domowego gitarowca EL84 SE), ale i w takim przypadku przekrój drutu uzwojenia wtórnego będzie bardzo slabo wykorzystany. DFZK jest pod tym względem korzystniejszy: sumaryczny opór uzwojeń wynosi zaledwie 20 ohm, a przekrój drutu jest identyczny dla obu uzwojeń.
Stosujmy zatem DFZK o ile tylko wpadną nam w ręce.

[fugasi]

Widzę że jesteś wielkim fanem DFZK ale nie przekonuje mnie to że dławik 1H jest lepszy od 7H. Jedynym mankamentem TWOP jest faktycznie niewielki maksymalny prąd.
Jaką rezystancje ma główne uzwojenie DFZK?

[Tomek Janiszewski]

W takim razie spróbuj przekonać mnie, że 290 ohm (rezystancja uzwojenia pierwotnego TWOP19) jest lepsza od rezystancji 18ohm (sumaryczna rezystancja uzwojenia głównego 16ohm i kompensacyjnego 2ohm dławika DFZK-2 - ciut pomyliłem się) gdy chodzi o zasilanie wzmacniacza mocy, prądem rzędu 100 a nawet 200mA.
1H to faktycznie zbyt mała indukcyjność jak na filtr o wejściu indukcyjnym (7H zresztą też wygląda w tym zastosowaniu nienajlepiej) ale w filtrze o wejściu pojemnościowym większej indukcyjności nie potrzeba. Przeprowadź symulację filtru 47u-1H-220u obciążonego prądem 200mA. Dla stopni napięciowych uzyskane tętnienia mogą się wprawdzie okazać zbyt duże, ale tu nie ma już przeszkód aby zastosować ogniwo RC, np 1kohm-100uF, niezależnie od ewentualnego członu RC np. 10kohm 10uF w anodzie każdej z lamp.

[AZ12]

Można też wykorzystać transformator sieciowy z rdzeniem złożonym ze szczeliną jako dławik.

[Furman Zenobiusz]

Z ciekawości sprawdziłem TWOP-22 bo mam chyba ze 4 sztuki, oporność około 210 Ohmów - czyli też raczej dyskwalifikacja, a leżały między innymi z myślą o wykorzystaniu do tego celu.
Na szczęście dla nich jest jeszcze jedno całkiem praktyczne zastosowanie - przekładnia jest w sam raz wystarczająca do podbijania napięcia w górę, chyba z rok korzystałem z zasilacza gdzie z braku właściwego transformatora były dwa - obniżający do żarzenia i TWOP-22 podbicie z powrotem dla prostownika anodowego.