stare głowice kablowe

[AZ12]

Witam.

Zwykłe głowice w. cz. w telewizorach składały się z oddzielnej części dla VHF na PCC88, PCC84, PCC89, PCC189 i PCF82, PCF801 i UHF PC86, PC88. W wielu krajach telewizja kablowa pojawiła się w latach 60, czy to wpłynęło na zmiany konstrukcyjne w fabrycznych głowicach w. cz. Współczesne pasmo kablowe obejmuje pasmo 47-860MHz.

W kablówce u mnie w domu są transmitowane kanały radiowe na częstotliwości 88-102MHz i są dość gęsto zamieszczone. Koniec offtopu.

Posty scalono.

[Tomek Janiszewski]

A tego nie czytał

viewtopic.php?f=16&t=15881

Dodam tylko że obecnie odbiór wszystkich programów w kanałach od S1 do S8 oraz w III zakresie jest badzo dobry.

Pozdrawiam i polecam niniejsze experymenty każdemu.
Tomek Janiszewski

[AZ12]

Chodziło mi o fabryczne głowice do odbioru telewizji kablowej. Jedyny polski telewizor produkcji Unitra posiadający głowicę kablową był tranzystorowy Neptun M-750K z kineskopem Tesla 671QQ22 lub Polkolor A67-701X.

[Tomek Janiszewski]

Byłeś także ciekaw na ile kablówka wplynęła na konstrukcję głowicy - z moich doświadczeń wynika że wcale wpływać nie musiala, nie licząc obecności bardzo znacznej liczby dodatkowych wkładek kanałowych na bębnie przełącznika kanałów. Przykłday jakie podajesz odnoszą się jiż do epoki TV Color oraz pełnej tranzystoryzacji OTV. To chyba tylko w PRL krolowały jeszcze w latach 60-tych PCC88 i PCF82, a hitem stała się PCF801 na miejsce tej ostatniej, podczas gdy PCC189 nie doczekala się swojej kolei nigdy. W tym czasie na Zachodzie standartem były już glowice z tranzystorami AF109R i AF106 w części VHF oraz AF239S oraz AF139 w części UHF, a rywalizacja toczyla się głównie pomiędzy koncepcją wykorzystania tranzystorów UHF w także w torze VHF (wzmacniacz w.cz na wszystkich zakresach - mieszacz samodrgający UHF/heterodyna VHF - dodatkowy wzmacniacz p.cz. dla UHF/mieszczcz VHF) a prawie pełnym rozdzielniem części UHF i VHF z wyjątkiem mieszacza VHF wykorzystywanego jako dodatkowy wzmacniacz p.cz. dla UHF. Jak również - przełączniki mechaniczne zakresów I/III VHF contra diody przełączające, przełącznik bębnowy VHF i kondensator obrotowy UHF contra strojenie varicapowe.
Aczkolwiek lampy użyte w głowicy kablowej miałyby nad tranzystorami przewagę dzięki nieporównanie lepszej odporności na modulację skrośną, prawdopodobną przy takiej obfitości silnych sygnałów. A już zwłaszcza lampy regulacyjne takie jak PCC189 lub PC900 (neutroda). W głowicach tranzystorowych radykalną poprawę pod tym względem przyniosło dopiero zastosowanie nieregulowanego wzmacniacza w.cz. na wyskokoprądowym niskoszumnym tranzystorze BF479 poprzedzonego tlumikiem z diodami pin, a następnie tetrod MOSFET.
Może resztę dopowie STUDI jeśli przeczyta...

[_idu]

Ja bym wspomniał o tzw. regulacji w przód. Tj. obniżanie wzmocnienia przez zwieszenie prądu kolektora. Miała ona jedna zaletę wraz ze zmniejszaniem wzmocnienia rosła odporność na przesterowanie. Tego niestety nie oferują lampy o wydłużonej ch-ce. Do tego celu opracowano specjalne tranzystory w.cz. jeszcze w erze germanu (czy są takie krzemowe - nie mam pojęcia)

Co do mieszacza VHF. PCF801 - w sumie rewelacyjna lampa. Nie ma co jej zastępować innymi.
PCC189 - to była odpowiedź na konieczność poprawy skuteczności ARW. PCC88 nie była lampa regulacyjną.
Zamiast kaskody stosowano specjalne triody - neutrody. PC900 (2HA5, 4HA5 itp...). Początkowo - PC97 - mała kiepskie parametry ale PC900 oferowała praktycznie identyczne wzmocnienie jak kaskoda na PCC88 lecz przy okazji z racji że jest lampą regulacyjną oferowała skuteczniejszą ARW. W zasadzie te same wzmocnienie, niższe nieco szumy i ch-ka regulacyjna. Jak dodamy małe jej wymiary to mam koleją zaletę - mniejsze wymiary bloku VHF - to ogromna zaleta.


Tranzystory. Kłopotem było to że klasycznie wraz z osłabianiem wzmocnienia malała odporność na przesterowania. Stąd tez koncepcja aby zamiast regulowanych stopni tranzystorowych stosować regulowane tłumiki diodowe (np. na diodach p-i-n). W tych latach ARW już ie służyła pracy na granicy zasięgu daleko od nadajnika ale raczej na zapobieganiu przesterowaniu mieszacza. Silne sygnały przenikające do heterodyny mogły powodować jej synchronizację do pasożytniczego sygnału. To był dość poważny problem bowiem normą było "przebijanie sygnału" innego nadajnika... jak były tylko dwa programy - Łódź - program 1 z nadajnika oddalonego o 30km od miasta i program 2 z nadajnika w centrum - na tle obrazu jedynki (ciemniejsze powierzchnie obrazu) było widać obraz z programu 2.

[Tomek Janiszewski]

Ja bym wspomniał o tzw. regulacji w przód./.../Do tego celu opracowano specjalne tranzystory w.cz. jeszcze w erze germanu

AF109R dla VHF i AF239 dla UHF.

(czy są takie krzemowe - nie mam pojęcia)

Ależ jak najbardziej są, i nawet były produkowane w CEMI: klasyk - to BF167 w obudowie TO-72 i jego plastikowe wykonania BF196 (TM-1, jak BC148) oraz BF198 (TO-92), wszystkie cechujące się ekranowaniem pola lutowniczego bazy od chipu stanowiącego kolektor (czyli "tranzystory z napinaną bazą" przez analogię do lampy EF183 ) i przeznaczone do stosowania w pierwszym stopniu wzmacniacza p,cz. wizji. Oprócz nich regulację w przód stosowano także w przypadku tranzystorów BF200 (VHF) i BF180 (UHF). Poczciwa Libra ma zatem po jednym ze wszystkich w/w tranzystorów.

[_idu]

Tylko czy krzemowe oferowały taka samą odporność na silny sygnał i taką samą dynamikę ARW. Skądś ta potrzeba stosowania diod p-i-n pomimo opanowanej produkcji tranzystorów jak BF200 (i raczej mam na myśli tzw. zachód).

Ciekawostka: we Francji z racji dużej rozdzielczości kanał miał coś około 20MHz. W zakresach I-III było tylko około 5 kanałów.

[Tomek Janiszewski]

Podejrzewam że diody pin zastosowano gdy krzemowe lub germanowe tranzystory regulacyjne przestały już wystarczać z racji coraz liczniejszych nadajników o coraz większej mocy, o zwiększonych wymaganiach co do jakości odbioru już nie mówiąc. W czasach AF109R sytuacja pod tym względem była korzystniejsza niż w czasach BF200. To już raczej krzemowe tranzystory regulacyjne powinny lepiej funkcjonować w stopniach wejściowych glowic niż germanowe, z uwagi na większą odporność na nagrzewanie złącza występujace przy dużych prądach.

[_idu]

W mojej hybrydowej Sabie głowica UKF ma dwustopniowy wzmacniacz w.cz. - pierwszy stopień regulowany (napięcie ARW pobierane z wejścia na trzeci stopień p.cz. wzmocnione i pobierane z katody EF89 - pierwszego stopnia p.cz. FM) - na AF109 i drugi nieregulowany na AF106. Oddzielna heterodyn i mieszacz. Pojedyńcze obwody LC a nie filtry pasmowe przestrajane warikapami - pojedyńczymi nie zespołami podwójnych połączony przeciwsobnie. Napięcie do warikapów uzyskiwane z anodowego dla lamp stabilizowane stabiliwoltami niskim dryfcie temperaturowym. Dodatkowo termistor dokręcony do ekranu głowicy w pobliżu heterodyn dla kompensacji dryftu temperaturowego. ARCz jest całkowicie zbędna - dla porównania nasz Radmor nawet z ARCz powoli się odstraja....). Lamp mało raptem 4.... EF89, ECH81, EBF89 i EMM803.... Potencjometr dla warikapów ma odczep by za pomocą dodatkowego nastawnego rezystora uzyskać regulowane trójpunktowe zgranie skali z faktyczną odbieraną częstotliwością.... Kiedyś (1968 rok) jak widać się chciało....