Forum stowarzyszenia „Trioda” - nowy serwer

Witam wszystkich,

Ze zgapionych z internetu kawałków, zkleciłem sobie taki oto schemat: Część W.CZ. pochodzi z tego atrykułu: http://www.arrl.org/files/file/Technolo ... qex026.pdf
Cześć M.CZ. chyba każdy na forum poznaje...

Chciałbym to wykonać w wersji miniaturowej, mieszczące się w metalowym pudelku po herbacie
Czyli całkowicie ekranowane w metalu.

Mam pytanie odnośnie wykonania cewek, czy bardzo pogorszy się dobroć jeśli średnica cewki będzie tylko około 1.5cm?
Artykuł sugeruje cewkę powietrzna na plastikowej puszce po filmie fotograficznym. Dla mnie to trochę za duże gabaryty.
Jaki powinien być minimalny dystans od blachy obudowy? Czy są dla cewek powietrznych lub z rdzeniem otwartym jakieś wytyczne odnośnie ekranowania? Może lepiej zrobić to w miniaturowym kubku ferrytowym?

Z góry dziękuje za porady.

Nie podałeś, ile tam ma być zwojów ani jaką średnicę drutu chcesz użyć. W tym stanie rzeczy mogę tylko Ci poradzić, że dobroć cewki jest największa, gdy stosunek długości do średnicy jest równy 1.

Wiec z zgrubnej kalkulacji wyszło około 25 zwoji na średnicy 25mm dla cewki obwodu rezonansowego. 8 zwoju dla sprzęgającej i 4 zwoje dla reakcyjnej. Co do drutu to mam parę opcji: DNE 0.1, 0.25, 0.5. Myślę ze 0.25 będzie ok.

Inna opcja to miniaturowa cewka średnicy 10mm. Ze stosownie przeskalowanymi uzwojeniami.
Cewka rezonansowa ~30uH z kondensatorem strojeniowym 240pF powinna pokryć zakres of 1.8MHz do 5.5MHz.
Może odczep w połowie z przełącznikiem zakresów żeby pokryć wyższe zakresy? Chyba strony masy żeby przełącznik nie wpływał bardzo na stabilność.

Mam miniaturowe kondensatory strojeniowe jedno sekcyjne 240pF dla strojenia zgrubnego i dla reakcji.
Dodatkowo kondensator jedno sekcyjny około 5-30pF jako precyzer.

Wartości na schemacie są orientacyjne. Własnie odpalam symulacje całego układu.
Rezystory w części M.CZ. będą trochę inne żeby zwiększyć czułość wzmacniacza do 100mV. <- chyba wystarczy? Nie jestem pewien jakiego poziomu się spodziewać z detektora reakcyjnego..

Witam

Napięcie z detektora reakcyjnego będzie rzędu kilkudziesięciu miliwoltów lub więcej. Może ono zależeć od wartości doprowadzonego sygnału wielkiej częstotliwości.

W Polsce najpopularniejsze są pasma amatorskie KF o długości fali 80 m, 40 m i 20 m.

Oczywiście obwód polaryzacji bazy T1 to uproszczenie? Zamiast ekranu na cewkę można podzielić wnętrze puszki na trzy części-wzmacniacz w.cz, obwód LC i reszta.

Przypomniały mi się czasy kiedy robiłem słuchawkowe mini radyjko superreakcyjne na UKF (koniec lat 90-tych). Co ciekawe mogło być zasilane już 1,5V baterią i było oparte na 2 tranzystorach i układzie UL1111. Płytkę sam zaprojektowałem. Dodam załączniki ku potomnych.

PS. Odnośnie częstotliwości dodam, że był na zakres 88-108MHz, który już wtedy obowiązywał.

Witam ponownie.
Oto poprawiona wersja schematu. W symulacji osiąga wartość M.CZ. około 800mV z wejścia W.CZ. 3.5MHz 1mV zmodulowanego 80% 1kHz.
Właśnie zauważyłem pozycje dzielnika wejściowego, jest to wiec czułość minimalna.
Kondensator od reakcji jest ustawiony zaraz przed wzbudzeniem. Ciekawe że w artykule jest regulowany aż do 240pF. Wzbudzenie osiąga już przy 20pF.
Stopień wejściowy pracuje z prądem 1.2 mA, JFET od reakcji ustawiony na 0.8mA. W zbiorach mam J211 wiec z takim symuluje,
Wzmocnienie poprawionego stopnia wejściowego to około 18dB.
Generalnie, chyba to zadziała w "realu"

Marek7HBV pisze: ↑pn, 1 maja 2023, 08:33 Oczywiście obwód polaryzacji bazy T1 to uproszczenie? Zamiast ekranu na cewkę można podzielić wnętrze puszki na trzy części-wzmacniacz w.cz, obwód LC i reszta.

Właściwie to skopiowane z artykułu w linku. To nawet tak zadziałało w symulacji ze wzmocnieniem około 4dB.

Cewki w symulacji mają realistyczne rezystancje, 0.1 ohm dla małych i 100 ohm dla dławika L1.

Nie ma w języku polskim jednostki 'ohm'. Jest 'om', oznaczany symbolem 'Ω'.
[T. S.]

Dodam jeszcze w kwestii superreakcyjniaków, że ruscy mieli taki odbiornik UKF na dwóch tranzystorach germanowych GT313 pracujących jako multiwibrator. Jeden obrabiał wysoką częstotliwość a drugi generował superreakcję. Układ był wysoko odporny na zakłócenia (łapanie za antenę) i rozstojenie, ale charakteryzował się małą czułością. Mimo to mile go wspominam... budowałem go w latach 90-tych. Schematu już niestety nie posiadam.

saico pisze: ↑pt, 5 maja 2023, 21:46 Dodam jeszcze w kwestii superreakcyjniaków, że ruscy mieli taki odbiornik UKF na dwóch tranzystorach germanowych GT313 pracujących jako multiwibrator. Jeden obrabiał wysoką częstotliwość a drugi generował superreakcję. Układ był wysoko odporny na zakłócenia (łapanie za antenę) i rozstojenie, ale charakteryzował się małą czułością. Mimo to mile go wspominam... budowałem go w latach 90-tych. Schematu już niestety nie posiadam.

Szkoda ze schemat się nie zachował. Lubie różne niekonwencjonalne rozwiązania. Widziałem kiedyś schemat radia na UKF gdzie częstotliwość reakcji była 1/2 nośnej. Tez Rosyjski

Nie ma tam "mojego" schematu.

Nieliniowy pisze: ↑sob, 6 maja 2023, 21:24

saico pisze: ↑pt, 5 maja 2023, 21:46 Dodam jeszcze w kwestii superreakcyjniaków, że ruscy mieli taki odbiornik UKF na dwóch tranzystorach germanowych GT313 pracujących jako multiwibrator. Jeden obrabiał wysoką częstotliwość a drugi generował superreakcję. Układ był wysoko odporny na zakłócenia (łapanie za antenę) i rozstojenie, ale charakteryzował się małą czułością. Mimo to mile go wspominam... budowałem go w latach 90-tych. Schematu już niestety nie posiadam.

Szkoda ze schemat się nie zachował. Lubie różne niekonwencjonalne rozwiązania. Widziałem kiedyś schemat radia na UKF gdzie częstotliwość reakcji była 1/2 nośnej. Tez Rosyjski

Nie było to radio reakcyjne, tylko z ФАЧГ. W procesie detekcji sygnału FM wykorzystywana była druga harmoniczna synchronizowanego generatora. Dużo o tym w miesięczniku "Радио" a i u nas też było.

AZ12 pisze: ↑pn, 1 maja 2023, 06:56 W Polsce najpopularniejsze są pasma amatorskie KF o długości fali 80 m, 40 m i 20 m.

Gwoli ścisłości trzeba jednak pamiętać że stacje na tych pasmach pracują emisją jednowstęgową. Choć odpowiednio ustawiony (prawie wzbudzony) odbiornik superreakcyjny z tym akurat sobie poradzi.