Forum stowarzyszenia „Trioda” - nowy serwer

Lubię czasami pomyszkować po starej literaturze.
Często można spotkać się z rozwiązaniami dawno zapomnianym a jednak ciekawymi.
Przykład na obrazkach.

ciekawym wątkiem dotyczącym prostowników są lampy z "zimną katodą" np. BH,czy B, z lat,kiedy na miejscu radiostacji Warszawa pasły się kozy, obiecuję materiały na temat za czas jakiś.

Mam pytanie, o co chodzi z tym prostownikiem elektrolitycznym, czy to jest pojedyncza dioda?

przeglądając literaturę potraktowałem to jako ciekawostkę.
Na zapytanie postanowiłem sprawdzić co jeszcze można na ten temat odszukać.
(tym bardziej, ze nie bardzo pamiętam na której z licznych bibliotek odszukałem wspomniana książkę)
i o dziwo znalazłem trochę materiałów:
http://www.elektroda.pl/rtvforum/topic129289.html - jest nawet krótki opis
http://www.chem.univ.gda.pl/~tomek/pokazy.htm - tu tylko mowa o pokazie
http://www.silesia-it.nazwa.pl/vmc/foru ... 41&t=20451 - tu się tylko wspomina
http://www.silesia-it.nazwa.pl/vmc/foru ... 41&t=20451 - jak widać na wydziałach chemii temat jest omawiany
http://www.scribd.com/doc/24701030/11/P ... onstrukcji - tu chyba jest opisany dość dokładnie
http://kubajawax.friko.pl/chrom - a tu być może też coś jest.

Opis jak samodzielnie zbudować prostownik elektrolityczny znajduje się w kultowej "Galwanotechnice domowej" S. Sękowskiego. Ach, romantyczne to były technologie: skrzyneczka zbita z desek uszczelniona smołą itd.

Podobnie wykonywano kiedyś ściemniacze światla. W naczyniu wypełnionym elektrolitem zanurzano rotor podobny jak w kondensatorze strojeniowym.

Ja taką regulację prądu widziałem w objazdowym wesołym miasteczku gdzie sterowano rozruchem silnika karuzeli.
Tyle tylko, że raczej nie był to prostownik.

staszeks pisze:Ja taką regulację prądu widziałem w objazdowym wesołym miasteczku gdzie sterowano rozruchem silnika karuzeli.

Podobno w teatrach stosowano taką metodę do ściemniania świateł.

Metoda jak metoda, tyle że co pewien czas trzeba wymieniać elektrody bo się rozpuszczają. W swoim czasie popełniłem taki prostownik według opisu z książki Pana Stefana Sękowskiego. Zresztą autor wspomina o tym "mankamencie" w jednej z książeczek (bodajże któreś "Moje laboratorium", a może nawet w "Galwanotechnice domowej"). Pamiętam nawet jak wspomniany Autor pisze coś w ten deseń "... stosy selenowe jako bardzo drogie pomimo swej efektywności nie są dostępne dla chemika amatora ..."

staszeks pisze:Ja taką regulację prądu widziałem w objazdowym wesołym miasteczku gdzie sterowano rozruchem silnika karuzeli.
Tyle tylko, że raczej nie był to prostownik.

Karuzelę napędzał trójfazowy silnik asynchroniczny pierścieniowy, a owo ustrojstwo wypełnione zajzajerem (zwykle wodnym roztworem sody) stanowiło rezystor rozruchowy, a raczej zestaw trzech sprzężonych rezystorów regulowanych. Duży opór włączony w obwód wirnika dawał duży moment rozruchowy (wymagany dla rozpędzenia cieżkiej karuzeli), w marę jak silnik wchodził na obroty - zmniejszało się rezystancję zanurzając elektrody coraz głębiej, a na koniec zwierało się całkowicie, dzięki czemu silnik upodabniał się do zwykłego krótkozwarego silnika klatkowego, pracując z małym poślizgiem i dużą sprawnością.

Tomek Janiszewski pisze:Karuzelę napędzał trójfazowy silnik asynchroniczny pierścieniowy

A widziałeś Tomku w dziurze zabitej dechami trzy fazy? Napęd był faktycznie trójfazowy - trzech rosłych chłopów i korba do łapy. Oczywiście nie neguję tego co wyżej napisaleś. Pozdrawiam.

Małe sprostowanie - zajzajer to nie roztwór sody tylko kwasu solnego ... ale to szczegół nazewniczy

Na imieninach u ciotki Lodki
Tam wynikły głupie plotki
Ze tato mamie z sercem szczerem
Wypalił oczy zajzajerem

Stanisław Grzesiuk - U cioci na imieninach.

Swego czasu, na uczelni bawiliśmy się takimi oprnicami i były one zalane solanką.
A co do zajzajera, to słyszałem kiedyś od mojego wujka, że:
"Jeśli na gajer wylejesz zajzajer
szybko po onem posyp natronem."