Forum stowarzyszenia „Trioda” - nowy serwer

Tylko w celach testowych.

O tak:

Dzięki, kondensatory mogą być styrofleksowe o napięciu przebicia 200V?

Ja bym zastosował o napięciu przebicia co najmniej 400V.
Styrofleksowe mogą być.

Bez względu na pojemność i napięcie kondensatorów przed rozpoczęciem testu i podłączeniem gramofonu sprawdziłbym biegunowość wtyczki włączonej do sieci (próbnikiem z neonówką) czy aby faza nie znalazła się na chassis. W takim wypadku nawet stojąc w butach na gumowej podeszwie (i wystrzegając się dotykania kaloryfera czy blaszaneg parapetu!). czujemy lekkie kłucie a przynajmniej drżenie, gdy delikatnie dotkniemy chassis przegubem zgiętego palca. Dla adaptera krystalicznego o bardzo wysokiej impedancji nawet taki znikomy prąd może okazać się niszczący, jeśli wystąpi tam choćby niewielka upływność do sieci lub ziemi (np. poprzez drewnianą nie całkiem wysuszoną skrzynkę). Adapter może zaburczeć i się rozsypać... Toteż Pioniera należy włączyć tak aby neonówka (przy działającym odbiorniku) zapalała się przy dotknięciu do górnej końcówki drutowego rezystora redukcyjnego (za lampą UY1N) a nie do chassis.

Pozdrawiam
Tomek Janiszewski

Albo zaopatrzyć się w separujący transformator bezpieczeństwa 230V/230V, przez niego zasilić Pionierka i wówczas można podłączać do woli cokolwiek bez pośrednictwa kondensatorów separujących. Dodatkowa zaleta to też nieco mniej zakłóceń radiowych dostających się od strony sieci. Tylko nie wiem czy warto....

Podczas napraw i testów z całą pewnością warto (tylko warto zadbać o pewnie zapas mocy niż by to wynikało z prostych przeliczeń jako że obwód anodowy Pioniera pobiera z sieci prąd nie tylko impulsowy jak niemal wszystkie prostowniki ale do tego jeszcze jednokierunkowy co skutkować będzie nasycaniem rdzenia) natomiast w codziennej eksploatacji stosowanie transformatora w odbiorniku który został skonstruowany właśnie tak aby bez transformatora się obywać byłoby mniej więcej tym co używanie Pioniera w roli wzmacniacza do MP3...

Pozdrawiam
Tomek Janiszewski

Tomek Janiszewski pisze:(...)warto zadbać o pewnie zapas mocy niż by to wynikało z prostych przeliczeń jako że obwód anodowy Pioniera pobiera z sieci prąd nie tylko impulsowy jak niemal wszystkie prostowniki ale do tego jeszcze jednokierunkowy co skutkować będzie nasycaniem rdzenia(...)

W odbiornikach z zasilaczem transformatorowym i prostownikiem jednopołówkowym jakoś specjalnie się tym nie przejmowano...

Można pokombinować z podłączeniem sygnału gramofonu przez transformator separujący, np. C-4245-368-01 stosowany w latach 80 w OTV Cygnus do separacji wyjścia słuchawkowego, bywa czasem za grosze na Allegro...

Thereminator pisze:Można pokombinować z podłączeniem sygnału gramofonu przez transformator separujący, np. C-4245-368-01 stosowany w latach 80 w OTV Cygnus do separacji wyjścia słuchawkowego, bywa czasem za grosze na Allegro...

Jest to prawie idealne rozwiązanie, ale wymaga zastosowania wtórnika emiterowego, gdyż wkładka gramofonu ma wysoką impedancję wyjściową.

Thereminator pisze:

skutkować będzie nasycaniem rdzenia(...)

W odbiornikach z zasilaczem transformatorowym i prostownikiem jednopołówkowym jakoś specjalnie się tym nie przejmowano...

Po prawdzie to nie znam takowych. Owszem bywały odbiorniki z zasilaczem autotransformatorowym i prostownikiem jednopołówkowym (Atut, Figaro). W takim jednak wypadku główne obciążenie autotransformatora stanowiło żarzenie, obciążenie wnoszone przez obwód anodowy (a tym samym jego wpływ na nasycanie rdzenia) było znikome, z uwagi na przekładnię autotransformatora zbliżoną do jedności (np. 220V/195V). Jeżeli gdziekolwiek zasilano prostownik jednopołówkowy z transformatora - ten ostatni musiał być odpowiednio przewymiarowany mocowo, lub mieć zwiększoną liczbę zwojów na wolt oraz szczelinę w rdzeniu. Inaczej należy spodzewiać się tego samego z czym spotkałem się jeszcze jako niedoswiadczony majsterkowicz, gdy łatwowiernie odwzorowałem kultowy "Mini-Max" z "Elektroniki dla wszystkich" Janusza Wojciechowskiego (ten sam szpec co spłodził "Nowoczesne zabawki"). Transformatorek dzwonkowy 3-5-8V (też taki kultowy, w obudowie z czarnego bakelitu) zasilający ten układ wzmacniaczopodobny obciążony prostownikiem na pojednczej diodzie DZG1 grzał się jak jasna cholera, mimo że prąd wyprostowany nie przekraczał dopuszczalnego dla niego 0,5A. Grzanie transformatorka ustąpiło jak ręką odjał gdy szarpnąłem się na zakup jeszcze trzech diod i zmontowałem normalny mostek.
Ponadto znany jest jeszcze telewizor Record w którym zastosowano transformator sieciowy, jednak i tam nie stosowano prostownika półokresowego, lecz uzwojenie anodowe 110V oraz mostkowy podwajacz napięcia.

AZ12 pisze:

Thereminator pisze:Można pokombinować z podłączeniem sygnału gramofonu przez transformator separujący, np. C-4245-368-01 stosowany w latach 80 w OTV Cygnus do separacji wyjścia słuchawkowego, bywa czasem za grosze na Allegro...

Jest to prawie idealne rozwiązanie, ale wymaga zastosowania wtórnika emiterowego, gdyż wkładka gramofonu ma wysoką impedancję wyjściową.

I w ten sposób zaśmiecimy układ w dodatku najlampowszy z lampowych, bo pionierskiego Pioniera tranzystorem Już bardziej elegancko wyglądałoby użycie wkładki magnetycznej sterujacej odbiornik przez transformator, separujacy i jednocześnie podwyższający napięcie. Takie rozwiązanie stosowano niekiedy w gramofonach produkowanych w Enerdupku

Stare gramofony z wkładką magnetyczną są rzadkością. Kto nie chce zaśmiecać toru m. cz. krzemem to niech zastosuje wtórnik katodowy na lampie.

Można wstawić trafko w oddzielnej obudowie i sygnał z niego wpuścić do pioniera przewodem przez otwór wentylacyjny...

AZ12 pisze:Stare gramofony z wkładką magnetyczną są rzadkością.

Pewnien jesteś powyższego? Owszem stare wkładki krystaliczne w rodzaju UK3 od "Bambino" nierzadko trafiają się u szmaciarzy - ale czy nadają się do czegokolwiek? W tamtych czasach nie znano piezoceramiki; stosowano sól Seignette'a/Rochelle'a czyli winian sodowo-potasowy: substancję łatwo rozpuszczalną w wodzie. Piezoelement bym zabezpieczony lakierem, który jednak z czasem tracił szczelność, i kryształ rozpływał się pod wplywem wilgoci, lub rozsypywał się w zbyt suchym powietrzu. Tymczasem stare wkładki magnetyczne o ile tylko nie zrobiono z nimi czegoś brutalnego mogły być wieczne (nie licząc zużywajacych się igieł, wtedy jeszcze szafirowych a nie diamentowych). Tak samo jak trwałe są głośniki lub magnetyczne słuchawki.