Forum stowarzyszenia „Trioda” - nowy serwer

Witam, i podziwiam pismo drukowane zgromadzone przez Ciebie, też nie lubię wszystkiego szukać w internecie, książka o materiałach to "Materiałoznawstwo radiotechniczne dla radioamatorów" T. Masewicza i S. Wende, pozdrawiam Hieronim.

Waldemar D. pisze:

kraz pisze:kolega Matizz wyraźnie napisał że używano cerezyny w którejś książce o materiałach stosowanych w elektronice pisze o tym a więc wiadomość nie jest wyssana z palca

Tak to jest jak nie czyta się ze zrozumieniem... Napisałem tylko, że cerezyna to nie jest wosk jednoskładnikowy a mieszanina wosków.
P.S.
Po przejrzeniu "Materiałoznawstwa" Masewicza widzę, że sprawa tego wosku nie jest krytyczna. Wszelkie właściwości dielektryczne cerezyny i parafiny są bardzo podobne a parafina ma nawet mniejszą stratność (niemal dwukrotnie). Tak, że z czystym sumieniem będę eksperymentował z parafiną

Przepraszam kolegę WaldemaraD. za nieprzeczytanie ze zrozumieniem, przy braku cerezyny na rynku poniższym materiałem stosowanym w radiotechnice była czysta parafina ma trochę niższe parametry od cerezyny, pozdrawiam Hieronim.

Jeśli chodzi o właściwości dielektryczne to, ufając danym u Masewicza, parafina nie jest gorszym materiałem. Jedynym parametrem, który ma lepszy to wytrzymałość dielektryczna. Ale nie musimy się tym martwić przy kondensatorach pracujących przy relatywnie niskich napięciach. O cerezynę jest dużo trudniej ale jest produkowana.

Jestem na TAK. Gratuluję efektów i umiejętności. Mam nadzieję, że wiele renowacji będzie przebiegało właśnie w ten sposób. Oczywiście jakby ktoś dokładnie analizował to znalazł by pewne błędy, ale przy czym nie da się ich znaleźć.
Pozdrawiam.

Jeżeli jesteśmy w temacie B2 to w jaki sposób w tym modelu były zakończone przewody którymi się łączyło odbiornik z baterią żarzenia i anodową?

Dwa bananki do baterii anodowej i dwie sztuki widełek do żarzenia.

kraz pisze:Witam, i podziwiam pismo drukowane zgromadzone przez Ciebie, też nie lubię wszystkiego szukać w internecie, książka o materiałach to "Materiałoznawstwo radiotechniczne dla radioamatorów" T. Masewicza i S. Wende, pozdrawiam Hieronim.

Właśnie Masewicza nie mogłem znaleźć. To dlatego, że mam go w oprawie zastępczej.
Dodatkowo o kondensatorach wspomniane jest w pozycji "Technologia sprzętu radiotechnicznego" M. Wajntraub:

Należy podkreslić, że przed impregnacją musi nastąpić dokładne wypompowanie powietrza z kotła. Najmniejsza pozostałość powietrza między okładzinami po impregnacji przyczynia się do powstania kondensatora z dielektrykiem uwarstwionym, co w skutek dużej różnicy przenikalności elektrycznej grozi przebiciem kondensatora.
Jako materiał impregnacyjny stosuje się olej mineralny, cerezynę, wazelinę, oleje lub woski syntetyczne.

W książce tej podane są również składniki wchodzące w skład elektrolitu, chociaż bez dokładnych proporcji:

W skład elektrolitu wchodzi alkohol etylowy, kwas borowy i wodny roztwór amoniaku.

Dalej wspominają, że suche kondensatory elektrolityczne po nawinięciu i nasączeniu elektrolitem zabezpiecza się dodatkowo przez zanużenie w roztopionej cerezynie.

W książce podane jest sporo ciekwaych wiadomości, ale niestety tylko po łebkach. Możemy się dowiedzieć co zawiera grafitowy lakier przewodzący, ale niestety bez dokładnych proporcji. Podobnie jest z emulsją do srebrzenia powierzchni ceramicznych (choć tutaj będę eksperymentował).

Książka Wajntrauba jest również pierwszą pozycją, gdzie spotkałem się z kondensatorami styrofleksowymi (a mam wydanie z 1954r.). W "Poradniku radioamatora", czy innych książkach opisujących aktualnie produkowane elementy nie ma o nich ani słowa. Kolejną zmiankę znalazłem dopiero w Truszu z 1970r.

elektrit pisze:Jeżeli jesteśmy w temacie B2 to w jaki sposób w tym modelu były zakończone przewody którymi się łączyło odbiornik z baterią żarzenia i anodową?

U mnie zachował się jeden bananek na anodowym i jedne widełki na kablu żarzenia.

Pozdrawiam
M.

Popełniłem czeski błąd w moim poście. Powinno być: "Jedynym parametrem, który cerezyna ma lepszy, to wytrzymałość dielektryczna".

Matizz nie rozmazała Ci się przypadkiem skala w tym Pionierze?

Pt31 pisze:Matizz nie rozmazała Ci się przypadkiem skala w tym Pionierze?

Skala nie jest idealna, bo radio długo stało w wiglotnym miejscu.
W rzeczywistości wygląda jednak znacznie lepiej niż na małych zdjeciach.

Pozdrawiam
M.

[quote="Matizz]
W książce podane jest sporo ciekwaych wiadomości, ale niestety tylko po łebkach. Możemy się dowiedzieć co zawiera grafitowy lakier przewodzący, ale niestety bez dokładnych proporcji. Podobnie jest z emulsją do srebrzenia powierzchni ceramicznych (choć tutaj będę eksperymentował).
[/quote]

Obiecujący wydaje się węglan srebra w różnych miksturach.

meteor pisze:/.../O ile pamiętam na kartach gwarancyjnych/instrukcjach montażu z tych pierwszych dwóch zakładów były pieczątki z nazwiskami pakowacza i kontrolera jakości. Mam przed sobą kilka instrukcji polskich TV i jest w nich podane kto odbiornik opracował i skonstruował. Czy obecnie kupując antenę TV do składania lub np. telewizor mamy tam jakiekolwiek nazwisko?. W naszej firmie już w latach siedemdziesiątych wprowadzono identyfikatory przypinane w widocznym miejscu do ubrania, na nich było imię nazwisko, dział, stanowisko, fotografia i numer identyfikacyjny. Po prywatyzacji tego nie ma, za to zaczęły się zwolnienia, obniżka płac, zastraszanie, ludzie przestali szanować narzędzia i maszyny./.../

Coś znalazłem!

Na All. przyglądałem się radyjku WEGA System 3000/3100. Ładnie wykonane, stylistyka jakby Brauna, końcówki mocy chyba na t. germanowych co powinno zachwycić Tomka Janiszewskiego, lampy Telefunken. I znalazłem magiczną karteczkę z podpisami. 12 różnych kontroli, przy czym ostatnią kontrolę robiły dwie osoby. Nie ma tam wprawdzie imienia i nazwiska, ale jest rzetelna niemiecka parafka.

I przypomniała mi się dyskusja o osobistej odpowiedzialności i jakości...