Forum stowarzyszenia „Trioda” - nowy serwer

Jeszcze odnośnie punktu nr.3. Zastanawiam sie, czy jednak nie trzeba będzie rozważyć układu różnych impedancji i dopiero wtedy się dalej zastanawiać.
Wydaje się to o tyle sensowne, że wzór, jakim teraz dysponujemy zakłada równość czterech impedancji. Z taką sytuacją w p.3 nie mamy do czynienia.

Witam
Dzisiaj sobie odpuściłem obliczenia, ale za skany dziękuje i je obejrzę dokładnie. W moim schemaciku jest jeszcze Zg. Po wstawieniu wszędzie R zamiast Z można otrzymać zapewne to samo końcowe rozwiązanie i bez daszków. Będę dochodził do tego końcowego równania po swojemu i w całości napiszę, lecz nie dzisiaj. W książce znalazłem trzy równania początkowe i od razu przejście do wzorów z funkcjami hiperbolicznymi.
Te przekształcenia wykonam wkrótce i podeslę w formie załącznika.
Do drugiego zadanka potrzebna jest znajoimość wzoru na tłumienność niedopasowania. Wzór ten to:
And = -ln(]Zx-Zn[/(Zx+Zn)) = -20lg(]Zx-Zn[/(Zx+Zn)), gdzie te przestawione nawiasy kwadratowe oznaczają moduł ( a minus dlatego, że tłumienność And jest zawsze dodatnia). Zx można przyjąć tu jako Rx a Zn jako Rn, gdzie Rx to Rwej czwórnika - tłumika, a Zn to nominalna impedancja falowa tego tłumika i miernika tłumienności niedopasowania , dla prądu stałego będzie to Rn.
Rozwiązanie jest bardzo ciekawe.
Znam go z pomiarów, bo mam taki miernik i tłumik, ale jeszcze nie mam wyliczeń.
Pozdrowienia

Alek pisze:Jeszcze odnośnie punktu nr.3. Zastanawiam sie, czy jednak nie trzeba będzie rozważyć układu różnych impedancji i dopiero wtedy się dalej zastanawiać.
Wydaje się to o tyle sensowne, że wzór, jakim teraz dysponujemy zakłada równość czterech impedancji. Z taką sytuacją w p.3 nie mamy do czynienia.

Witam
Wydaje mi się, że zakładając cztery jednakowe elementy, najlepiej przyjąć je w postaci rezystorów. Z tego co wiem, rozwiązanie zadania w p.3) spędzało sen z powiek wielu ludziom. Ja do niego jeszcze nie podchodziłem, ale znam kolegę, który nad nim siedział i nie podołał.
Pozdrowienia

Z z czapką daję już z przyzwyczajenia-to jest z prowadzenia rachunków metodą symboliczną. Może spróbuję dziś podejść do trójki.
Mogę jednak nie podołać . Chyba jednak mi to będziesz w stanie darować, biorąc pod uwagę, że nie mam zadnego wykształcenia elektronicznego

Alek pisze:Z z czapką daję już z przyzwyczajenia-to jest z prowadzenia rachunków metodą symboliczną. Może spróbuję dziś podejść do trójki.
Mogę jednak nie podołać . Chyba jednak mi to będziesz w stanie darować, biorąc pod uwagę, że nie mam zadnego wykształcenia elektronicznego

Witam ponownie
Obawiam się, że temu zadaniu 3) może nikt nie dać rady "z marszu" i trzeba jakieś poważne obliczenia zrobić dotyczące nie tylko tłumienności, ale i niedopasowania ipedancyjnego, które tu zapewne wystapi, zapewne bedzie małe, ale będzie i to obustronne, tj. od wejścia i wyjścia.
Pozdrowienia

A mi się chyba śnić będą wersory bazowe, bo jest to jedno z niewielu zagadnień, które pojąłem z dzisiejszego wykładu :] Dobrze, że ćwiczenia są lepsze...

W ramach samobiczowania wyliczyłem tłumienność dla różnych Z, może co nieco to pomoże przy zadaniu 3


A=20*lg I [(Z2+Z3)*(Z4+Zo)/Z4*Zo]+1 I

Wskazany byłby rysunek.

Alek pisze:Wskazany byłby rysunek.

Załączam więc

I teraz sobie myślę tak. Rzeczywiście łatwiej będzie, gdy za impedancje weźmiemy oporności rzeczywiste, gdyż gdybyśmy wzieli np. cewki rzeczywiste, to tolerancja mogłaby dotyczyć części rzeczywistej impedancji, czyli jej oporności, jak i części urojonej, czyli reaktancji indukcyjnej czy też samej indukcyjności.

Mamy więc wyrażenie na tłumienność:

A=20*lg {[(R2+R3)*(R4+Ro)/R4*Ro]+1}

Znamionową opornością jest R. Największa tłumienność wystąpi, gdy Uwy będzie najmniejsze, czyli wtedy, gdy R4 będzie w dolnej granicy tolerancji, a R2=R3 w górnej. Zatem:
R2=R3=R+1%*R=1.01*R
R4=R-1%*R=0.99*R

I wtedy:

Amax=20*lg [(2.02*R/Ro)+3.04(04)]

Analogicznie najmniejsza tłumienność wystąpi wtedy, gdy Uwy będzie największe, czyli R4 będzie w górnej granicy tolerancji, a R2=R3 w dolnej:

R2=R3=0.99*R
R4=1.01*R

Amin=20*lg [(1.9800*R/Ro)+2.9603(9603)]

Witam
Po przejrzeniu "na oczy" doszedłem do wniosku, że:
- profesor musiał co nieco na ćwiczeniach ze studentami robić;
- zadanie podobno jest diabelnie proste, bo podobno sor chodził i się usmiechał patrząc na męki studentów.
Zatem biorąc to sobie do serca wykonałem to zadanie w pkt.: 1) i 2) w sposób taki jak zapewne to miało wyglądać.
Za jakiś czas dodam załącznik a w nim wszystko się wyjaśni.
Pozdrowienia

Sęk w tym, że nikt tu nie kończył chyba telekomunikacji. Widzę tam w rozwiazaniu aree tangensa hiperbolicznego takiego czy innego wyrażenia, ale nie ma wyjaśnione dlaczego tak a nie inaczej. Metoda klasyczna jest oczywiście dłuższa, ale widać jak na dłoni co i jak.

Alek pisze:Sęk w tym, że nikt tu nie kończył chyba telekomunikacji. Widzę tam w rozwiazaniu aree tangensa hiperbolicznego takiego czy innego wyrażenia, ale nie ma wyjaśnione dlaczego tak a nie inaczej. Metoda klasyczna jest oczywiście dłuższa, ale widać jak na dłoni co i jak.

Witam ponownie
Rozwiązanie w postaci funkcji area znalazłem przypadkiem w książce prof. Tadeusza Cholewickiego pt.: "Elektrotechnika teoretyczna" Tom I, a telekomunikacji to i ja nie kończyłem i lepiej, bo bardzo się zmieniła. Z trzecim zadankiem nie będzie łatwo. Zapewne w sposób sprytny korzysta się tu z wyników dwu zadań poprzednich. Może coś jutro pomyślę. Też bym bez Was nie ruszył tych zadań, bo kręciłem się wokół rozwiązania w postaci funkcji hiperbolicznych i za każdym razem wychodziło mi co innego. Na elektrodzie było 45 wyświetleń a nikt się nawet nie odezwał i to jest bardzo ciekawe.
Pozdrowienia