Forum stowarzyszenia „Trioda” - nowy serwer

Co innego wiedzieć co się z czym jje a co innego liczyć poszczególne stopnie. Naprawdę jesteś w stanie policzyć wzmacniacz aby uzyskać tzw hi-gain? Jedno jest pewne - na trzech stopniach tego nie uzyskasz, za to bez problemu można tak policzyć stopnie aby na trzech uzyskać prostokąt na wyjściu.

Ja nie policzę, bo to wyższa szkoła jazdy, ale znając b.dobrze teorię układów lampowych i zasadę działania highgaina jest to jak najbardziej do obliczenia. Meritum wątku nie dotyczy jednak highgaina, chyba, że coś przeoczyłem...

stary pisze:Ignorancja nowego?

Chyba "ignorowanie"... Ignorancja, to coś zupełnie innego
http://www.slownik-online.pl/kopalinski ... 689130.php

Ani ja ani ty nie jesteśmy w stanie policzyć, ale i ja i ty wiemy co się z czym je i możemy metoda prób i błędów dobrać do brzmienia te kilka elementów, a więc liczenie jest zbędne. Grunthell opracował swój autorski preamp metodą żmudnego dobierania elementów w poszczególnych stopniach. Tak jak widać też można. Nie wiem jaką taktykę przyjmują obecni inżynierowie w nowopowstałych firmach, być może liczą i symulują komputerowo, nie twierdzę, że nie, ale raczej nie robi się tego w Polsce, choć chciałbym poznać proces projektowania Mr Hectora Labogi. Podejrzewam raczej modowanie SLO lub pochodnego...

Bo to są właśnie dwa odmienne i przeciwstawne światy.
Wzmacniacz Hi-Fi do słuchania muzyki się liczy, mierzy redukuje zniekształcenia. A teksty o budowaniu takiego wzmacniacza na ucho są tępione.
Wzmacniacz gitarowy z założenia ma wprowadzać zniekształcenia. I nie ma tam co liczyć tylko trzeba właśnie dobierać na ucho. Bo co tu liczyć - z charakterystyk lamp nie wynika przy jakim punkcie pracy przester będzie przyjemny dla ucha, a przy jakim nie.

Nie nazwałbym tego metodą prób i i błędów. Jeśli się wie z czym się to je, to nie wlutowuje się zupełnie przypadkowych wartości elementów tylko konkretną wartość z pewnego użytecznego zakresu, natomiast "na słuch" koryguje się ją jeśli coś nie brzmi jak chcemy. Nie ma czegoś takiego jak projektowanie wzmacniacza "na ucho" od zera.

Nikt nie będzie wsadzał na pałę rezystorów wyciągniętych z szuflady. Każdy wie (a przynajmniej powinien), że w anodzie triody siedzi rezystor rzędu dziesiątek czy setek kiloomów, a w katodzie rzędu kilku czy kilkunastu kiloomów, a nie odwrotnie. To samo z kondensatorami międzystopniowymi. Wiemy co daje duża wartość, a co 10 razy mniejsza. Czyli wiemy co się z czymś je. Nie twierdzę, że na ucho dobiera się od zera.

painlust pisze:Każdy wie (a przynajmniej powinien), że w anodzie triody siedzi rezystor rzędu dziesiątek czy setek kiloomów, a w katodzie rzędu kilku czy kilkunastu kiloomów, a nie odwrotnie.

Rozumiem, że to zwykła pomyłka a nie nowa prawda objawiona

Zostawiam ci to do własnej interpretacji...

Nie tylko ja czytam ten wątek ... . Ktoś może potraktować to poważnie.

Czy 2k to nie jest kilkakiloom, a 10k to kilkanaście... mogłem napisać i kilkadziesiąt (vide 39k w SLO). Napisałem gdzieś nieprawdę?

Znaczy się riposty nie będzie? Jestem zawiedziony...

Dla mnie w tym momencie wlutowanie we wtórniku katodowym opartym na triodzie ECL86 (czyli 1/2 ECC83) rezystora katodowego 2k ohm czy 220k ohm, to to samo O ile "jakoś" łapię "zwykły" wzmacniacz oporowy, to wtórnik wyziera czarną dziurą.

Jestem zdania, że powinienem załapać co i do czego, żeby móc świadomie dobierać inne wartości elementów (i których elementów), niż wynika to z wyliczeń lub schematów znanych_i_lubianych.

Moje wywody tyczą się typowych stopni wzmacniających. Ja wtórnika katodowego nigdy nie traktuję jako stopień. We wtórniku montuje się zazwyczaj 100k w katodzie lub jakiś dzielnik (zresztą też wspólnie dający około 100k).

Co daje akustycznie zmiana prądu katody (zmiana wartości rezystora i kondensatora) we wzmacniaczu oporowym?
Czytałem gdzieś, że większy prąd, oprócz zmian brzmienia lampy, dodatnio wpływa na eliminacje mikrofonowania, zbieranie sygnałów radiowych lub z telefonów komórkowych (?)
Mam na myśli zmiany Ik nie przekraczające maksymalnych prądów wg kart katalogowych.
Coś mi się kołacze w głowie, że większy prąd daje bardziej okrągłą, cieplejszą, bardziej agresywną barwę, a mniejsze Ik daje twardszą, bardziej szklistą, sterylną...? Czy to jakiś mit...?

I czy zmiany napięcia zasilania Ub (ale zachowując ten sam punkt pracy lampy - Constans = Ua, Us, Uk) poszczególnych stopni wzmacniacza również wpływają na brzmienie/barwę układu?

zmieniając wartość Rk zmieniasz wzmocnienie stopnia, a więc wpływa to na przesterowanie stopnia następnego, a więc i na brzmienie. Ck także ma wpływ na wzmocnienie, a przez to na brzmienie. Wartość Ua też. Czym niższe napięcie zasilania tym większy przester, ale zniżać go w nieskończoność nie można bo dźwięk robi się mułowaty i nieczytelny.